Splash

Kira zat op haar hurken geknield in de bosjes. Vreemde plek maar oké. In haar hand lag een awesome waterpistool. Op haar hoofd had ze een groene beanie staan, en voor de rest had het meisje zich in een donkergroen shirt en een donkere gescheurde jeans gehuld. Kwestie van camouflage. Haar broers hadden vandaag het idee gehad om naar het park te trekken, en dat was uiteindelijk toch maar mooi uitgedraaid op een watershootgame. De wc’s waren neutraal terrein, verboden om naar elkaar te vuren als je je daar bevond. Anders konden ze toch niet bijvullen. Zij had natuurlijk wel meestal het langste water, want op haar waterpistool zaten twee vrij grote bassins, of toch zo groot als mogelijk was. Maar goed zij zat nu dus lekker in haar hide out, wachtend tot een van haar twee targets zich zou verraden. Vanuit haar ooghoeken spotte ze al vrij snel een blauwe broek en een geel t-shirt. Target locked. Zoals een soldaat bewoog ze zich al kruipend verder richting de ongelukkige broeder. Stiekem vond ze het wel cool dat niemand haar opmerkte, aangezien ze toch wel best iets van lawaai maakte onder het kruipen door. Wanneer haar beschutting uiteindelijk ophield sprong ze meteen recht en rende als een halve gestoorde op hem af met wapen in aanslag. Meteen ontving zij de volle lading van haar andere broer, het was super koud aan haar rug. Maar dat nam niet weg dat ze zelf het vuur niet opende. Ongenadig vuurde ze een straal water op haar broer af, om daarna weg te duiken voor een waterstraal afkomstig van hun wapens. Wat er voor zorgde dat ze elkaar uiteindelijk raakte. Zowel links als rechts keken mensen het drietal verbaasd aan. Kira gebruikte dit om er weer vandoor te gaan. Zo gauw als ze kon schoot ze om een hoek en kwam ze even op adem. Hopelijk hadden haar broertjes het niet opgemerkt. Wat een valspelers trouwens. Samenspannen tegen je jongere zusje was echt niet cool ea.

Uiteindelijk had ze besloten om haar normale aanpak te laten vallen. In plaats daarvan begaf ze zich onder de mensen. Haarwaterpistool was nog goed gevuld om zich te kunnen verdedigen. Dus ze moesten niet denken dat ze zich zo makkelijk gewonnen zou geven aan hun. Er kwam uiteindelijk een meisje op haar af van een jaar of 6, met platinablond haar. Zelf was het meisje helemaal doorweekt van oftewel in de vijver te zijn gevallen, of midden in een waterballonnen gevecht te zijn beland. Poor thing. Ze zag er wel heel verloren uit, alsof ze iets kwijt was, of misschien beter gezegd iemand. Voorzichtig knielde ze bij haar neer en glimlachte zachtjes. ‘Ben je je mama kwijt?’ De onderlip van het kind begon meteen te trillen, en meteen leek ook Kira’s hart een beetje te breken. Voorzichtig tilde ze het meisje van de grond en besloot maar op zoek te gaan naar de moeder van het kind. ‘Komt wel goed. Je mama zit vast bij de cafetaria naar jou te zoeken.’ Het meisje sprak niet, plaatste enkel haar hoofd tegen Kira’s schouder. Heel stiekem was dit best wel een awesome camouflage voor haar broers, ze zouden nooit denken dat het Kira was. Nah, zo mocht ze niet denken. Dit meisje was haar mammie kwijt, dan was het wel haar plicht om haar te helpen zoeken.

Tijdje later kwamen zei en het meisje aan bij de cafetaria waar ze vrijwel meteen geroep hoorde. Een moeder, met even blond haar als haar dochter. Kwam op hun afgerend en nam het meisje al heel gauw over. Het kleine meisje begon te huilen in de armen van haar moeder. Aaah prettig weerzien. De moeder biedde aan om Kira een drankje te geven maar ze sloeg dat aanbod vriendelijk af. ‘Ik ben al blij dat ik gewoon kon helpen.’ Met deze woorden verliet Kira uiteindelijk het terras. Goede daad voor vandaag ook weer verricht. Nu was het weer tijd voor serieuze zaken, zoals haar broers.. Nog voor ze haar eigen gedachte kon afmaken merkte ze heel plots een jongeman op die haar wel heel bekend voortkwam. Haar mondhoeken schoten meteen de hoogte in, en ze kon zich nog maar net bedwingen om zijn naam niet te gaan gillen. In plaats daarvan sloop ze naar hem toe, en uiteindelijk toen ze achter hem stond. Nog een meter tussen hen. Haalde ze de trekker over en schonk Collin de volle lading. ‘Hah, die had je nog van me te goed vanwege dat kietelen.’ Giechelde het meisje wanneer de straal uiteindelijk uit zichzelf stopte.
[&Collin]

Met niks meer op zak dan de sleutel van zijn appartement en een portefeuille met wat geld en kaarten, had een blondharige jongen die middag een stap in de weide wereld gezet. Oh god, wat een diepzinnige zin. Heel erg filosofisch enzo. Anyway, eerst was hij naar Woodfield Wall gelopen. Shoppen was iets wat hij graag deed, vooral als het ging om sneakers of awesome T-shirts. Zij nieuwste aanwinst was een T-shirt van Famous Stars&Straps. Het ding was wit, met het logo in het blauw op de borst gezet. Het ding had gewoon style, en hij had het niet kunnen laten om het te kopen. Geld genoeg, dus waarom ook niet? Zijn zwart shirt had hij in zijn broekzak gestoken. Het hing er half uit, wat blijkbaar ook wel style had. Hij was gewoon de belichaming van style geworden die middag. Aw yea. Hoezo ego? Colin wist dat hij er goed uit zag, al was hij niet arrogant ofzo. Dat was toch wat hij dacht. Er bleef zeker genoeg geld over om nog binnen te springen in Starbucks voor een koffie. Tijd had hij ook zat, dus hij had zich neder gevleid op een van de comfortabele banken bij het raam. Hij knipoogde even naar het meisje dat hem de beker had overhandigd. Haar nummer stond er in stift op geschreven. Geniaal. Dit had zijn dag echt goed gemaakt, al kon die sowieso niet stuk. Dromerig staarde hij naar buiten. De straat was druk, maar minder druk dan hij gewend was. Hij verbleef hier nu al enkele weken, en het was best kalm voor dit uur. Waarschijnlijk omdat meer mensen moesten werken ofzo. De vakantie liep ten einde en misschien waren sommigen al begonnen, om zich in te werken. Hij had nooit echt vakantie gehad, en hij zou het ook nooit krijgen. Hij werkte gewoon als het nodig was. Hij had dan ook niet echt een normale job. Hij was 24/7 paraat, maar hij werd niet altijd ingezet. Het beviel hem prima. Deze manier van leven leek hem wel op het lijf geschreven te zijn. Bij het naar buiten gaan stak hij nog even de beker omhoog naar het meisje achter de toonbank. "I'll text you", Vormde hij met zijn lippen, en hij liep naar buiten. Hij had helaas geen gsm bij, aangezien hij die in het appartement vergeten was. Dus, gentleman als hij was, scheurde hij het stukje karton af en stak het in zijn zak.

Zin om naar huis te gaan en binnen te zitten, had hij absoluut niet. Dus hij liep verder, naar wherever hij ook zou uitkomen. Uiteindelijk merkte hij dat hij dichter bij het park was dan hij gedacht had. Great. Het park was best een leuke plek om rond te hangen. Hij aarzelde dus niet meer en slenterde over de stoep naar binnen. De grindpaden maakten leuke geluiden onder zijn sneakers en er heerste gezellige drukte. Mensen waren met waterbalonnen aan het gooien en hier en daar zag hij mensen met een waterpistool. Hij hoopte dat hij niet plots een target werd ofzo, dat zou best f'cked up zijn, aangezien hij geen dingen had om wraak te nemen. Momenteel werd hij niet echt opgemerkt, wat hij alleen maar best vond. Tot hij plots een straal ijskoud water tegen zijn rug voelde. ‘Hah, die had je nog van me te goed vanwege dat kietelen.’ Giechelde een overbekende stem. Hij draaide zich om. Dat had hij beter niet gedaan, want nu werd zijn borst ook nat. Geweldig, wit shirt, prima. Het ding plakte natuurlijk keihard tegen zijn lichaam aan. "Oh jij bent zo dood", Grijnsde hij dreigend. Hij schoot op haar af en klemde zijn armen om haar heen. Een gigantische berenknuffel. Hij tilde haar moeiteloos van de grond. Hij drukte zijn lichaam goed tegen haar aan, zodat zijn natte shirt haar kleren ook nat maakten. "Een normale hallo is ook een optie, right?" Zei hij grijnzend, terwijl hij haar terug op de grond liet zakken.

Ze verwachtte van de jongen dat hij er gewoon mee zou lachen. Ach, ze vond dat ze het recht had om hem nat te maken. Plus stiekem deed ze er zelf ook best wel profijt aan. Natuurlijk was het haar opgevallen dat hij wit aan had, dus tja dan kreeg je lekker door kijk. Uiteindelijk had de blonde dude zich zelf nog omgedraaid waardoor ook zijn voorkant totaal nat werd gemaakt. Ow yeah, dit was nog beter. Misschien moest ze hem wel meer zo gaan verrassen, want Colin’s lichaam. Het was stiekem gewoon te lekker om er niet naar te kijken. Wat was ze toch een stiekemaardje. Hoewel voor ze haar ogen ook maar echter de kost kon geven voelde ze zijn sterke armen om haar heen slaan en werd ze opgetild. Natuurlijk werd haar shirt ook kletsnat, al was zij slim geweest en had groen aan. Kira liet het maar gebeuren, erg kon je dit nu ook niet noemen ea? Plus, nu had ze wel lekker een knuffel van hem gekregen. Iets waar ze natuurlijk haar beste vriendinnen jaloers mee zou gaan maken. ‘Nah, dit was een veel beter idee.’ Glimlachte ze poeslief terug naar hem waarna ze uiteindelijk ook even heel kort haar armen om de jongen heen sloeg. Iets wat daarnet door hem dus niet mogelijk was geweest. ‘En ik dacht van, hm misschien kan Colin wel wat verkoeling gebruiken.’ Jaja, verkoeling. Bij haar schoot haar temperatuur meteen wel wat de hoogte in wanneer ze het gespierde lichaam van haar blonde god gade sloeg. Om gebloos te vermijden besloot ze al snel even rond te kijken, op de uitkijk voor haar broers. Die liepen hier namelijk ook nog rond, en ze had niet bepaald een idee hoe ze erop zouden reageren als ze hier vrolijk stond te knuffelen met Colin. Een paar keer leek het alsof er een van hen tussen de menigte door kwam, maar dan bleek het toch iemand anders te zijn. Mooi, dan had zij geen last met hen en Colin eveneens. ‘Dus nog damsels in distress gered?’ Grijnsde ze breed. Ja, zijn redding was ze nog niet vergeten. Ze had wel een hele week lang met die domme bult op haar kop rond gelopen, maar tja ze had er gewoon een awesome cool verhaal van gemaakt waar Colin hier, natuurlijk de hoofdrol in had gekregen.

Kort checkte ze haar wapen, ze had de volledige inhoud op de jongen voor haar afgevuurd. Met natuurlijk het gewenste effect. Maar ze liep nu wel het gevaar om zelf gehit te worden door een waterstraal. Dus ze moesten maar gaan bewegen of zo. ‘Seg. Bezwaar als we gaan wandelen of iets? Ik wil niet te werk gesteld worden als schietschijf voor mijn allerliefste broers.’ Vrolijk pakte ze zijn hand vast en besloot hem maar vooruit te trekken. Er natuurlijk voor zorgend dat de zon op hun rug viel en niet op hun voor kant. Anders had ze geen uitzicht meer, en dan ging ze like huilen of zo? Nah, dat was weer net iets te gedramatiseerd. Maar dat nam niet weg dat ze het leuker zou vinden om nog even van haar uitzicht te gaan genieten. Vrolijk als de redhead was leek ze praktisch te huppelen. Zodra ze dat door had, besloot ze zich wel weer beter in toom te houden. Meer voor Colin dan voor haar eigen, anders ging ze die arme jongen misschien nog in verlegenheid brengen. Hoewel, misschien moest ze dat wel is gaan testen? Hij zag er vast om op te eten uit als hij gekleurde wangen kreeg.

Was dit eigenlijk nog wel eerlijk? Een onbewapende Colin aanvallen? Terwijl hij het nooit verwacht had? Want eerlijk, wie dacht er nu aan dat er plots een Kira zou komen om een verrassingsaanval te doen. Right. Niemand! Niet dat hij boos zou worden ofzo, maar het was sneu voor de jongen dat hij niet meteen wraak kon nemen. Gelukkig was ze redelijk doorweekt geraakt nadat hij haar een stevige knuffel had gegeven. Mweh, not fair. Ze droeg een donkergroen shirt, dus hij kon niet genieten van het uitzicht. Het was obvi dat ze het bij hem wel deed. Hij had nog altijd het zwarte shirt in zijn zak zitten, maar hij was bang dat ze hem zou meppen als hij het aantrok. Daarom liet hij het braaf zoals het was. Ooit moest het opdrogen, right? ‘Nah, dit was een veel beter idee.’ Antwoordde ze op zijn opmerking. Hij stak speels het puntje van zijn tong naar haar uit. Tuurlijk, voor haar dan. Ondertussen stond hij gewoon te bevriezen hier. Waarom was het water zo damn koud? Gelukkig was het pistool helemaal leeg, dus hij moest niet meer vrezen voor zijn leven. Ofzo. Anywayz, hij warmde wel weer op in de zon, en anders mocht zij mooi haar best doen om hem wat warmer te maken. Iets vertelde hem dat haar hotte aanwezigheid zelf ook al zou helpen. ‘En ik dacht van, hm misschien kan Colin wel wat verkoeling gebruiken.’ Merkte ze nog op. Hij grijnsde lichtjes naar haar. "En jij denkt dat je met zo'n wannabe waterpistool een hete dude als ik kan afkoelen? Na-ah", Reageerde hij glimlachend. Oh god, Colin, alsjeblieft zeg. Een beetje minder ego zou toch al zoveel kunnen doen. Maar nja, hij bedoelde het maar als grap. Er waren natuurlijk jongens die stukken hotter waren dan hij. Like obvi. Zo moeilijk was het niet. Zijn blik gleed over de menigte die passeerde. Ze staarden het duo even aan, lachten even geamuseerd, maar liepen dan gewoon verder. Zo vreemd was het niet, jongeren die even gingen chillen in het park. De mensen hier waren het wel gewend. Zijn blik vestigde zich terug op Kira toen ze een vraag stelde. ‘Dus nog damsels in distress gered?’ Vroeg ze grijnzend. Hij schudde zijn hoofd. "Ik ken er niet nog een die zoiets zouden tegenkomen als jij hoor", Zei hij plagend, terwijl hij haar zacht in haar zij porde. Hij bedoelde het goed, niet beledigend ofzo. Kira was echt wel uniek en speciaal, en hij was super happy dat hij de kans had gehad om haar te redden. Die ochtend in het appartement was geweldig geweest. Hij dacht er nog steeds met plezier aan terug, en het was fijn dat hij haar nog eens terug zag.

Een tikkeltje ongerust stelde hij vast dat ze haar lege watergun checkte. Straks zat er toch nog wat in en zou ze weer op hem beginnen schieten. Hij maakte zich al klaar om weg te duiken, tot hij aan haar gezicht zag dat het ding dan ook echt helemaal leeg was. Gelukkig maar. Hij wou niet nog een douche, hij was al nat genoeg. ‘Seg. Bezwaar als we gaan wandelen of iets? Ik wil niet te werk gesteld worden als schietschijf voor mijn allerliefste broers.’ Zei ze plots. Ze nam hem al vast bij zijn hand, en het joeg een aangename warmte door zijn lichaam. Oh dayum girl, whatcha doin'? "Tuurlijk, nu we toch in het park zijn, kan je me net zo goed uitlaten ook", Reageerde hij. Daarna begon hij netjes achter haar aan te lopen, om haar uiteindelijk in te halen. Hij verweefde zijn vingers met die van haar en liep op gelijk tempo met haar mee. Niet zo easy, aangezien ze bijna huppelde. Gelukkig vertraagde ze een beetje, zodat ze normaal konden lopen. "Dus, gebruik je me als levend schild nu, of wat?" Vroeg hij toen, een beetje argwanend. Waarschijnlijk was het wel zo, Kira kennende. Het feit dat haar broers hier rondliepen met waarschijnlijk ook een waterpistool, was best wel iets om zenuwachtig over te zijn. Like, hoe zouden ze reageren als ze hun kleine zusje met een wildvreemde gast hand in hand zagen lopen? De laatste keer had haar ene broer wel duidelijk gemaakt dat ze heel erg om haar gaven en dat ze niet bang waren om elk potentieel gevaar uit te schakelen.

‘Je mag zoveel je tong uitsteken als je wilt. Je blijft wel lekker nat.’ Klonk het plagend. Stiekem was zelf de manier waarop hij zijn tong naar haar uit stak schattig. Zwijmel, zwijmel. Gosh, ergens voelde ze zich momenteel een klein meisje dat net haar prince charming had ontmoet. Stiekem had ze zich al wel zo gevoeld in zijn buurt. Die avond dat hij zo lief was geweest om voor haar te zorgen. Eerst had ze het geblamed op haar hoofd dat pijn deed, maar tja nu kon ze het niet bepaald daarop steken tenzij ze plots met het pistool tegen haar kop zou slaan. Maar dat was gewoon een dom zicht, en dat zou like echt nog meer pijn doen. Zijn opmerkingen deed zowel haar mondhoeken als haar wenkbrauwen omhoog schieten. ‘Wel, wedden dat je het koud hebt door mijn wannabe waterpistool?’ Stiekem best wel zielig voor hem moest hij het koud hebben, maar tja de zon gaf wel genoeg warmte af volgens haar dus daar zag ze verder geen probleem in. En anders dan zou ze hem wel gaan huggen of iets waardoor hij het weer warm zou krijgen. Bij enig andere jongen zou de opmerking die Colin maakte bij haar in het verkeerde keelgat geschoten zijn, maar bij Colin, tja over het hete dude feit had hij best wel gelijk. Wat dromerig staarde ze langs Colin heen, helemaal vergetend dat zij hier echt makkelijk kon gehit worden door haar broers. Ergens had ze wel een vermoeden dat die twee dan best kwaad konden worden op Colin omdat hij nog maar bij haar stond, en je nog duidelijk de natte plekken op haar shirt kon zien die hij had achter geraakt. Ze mocht van hun met jongens om gaan, zo lang hun het maar niet zagen. Dus hier staan, was voor hen beide echt wel niet goed. De por in haar zij bracht haar meteen terug en veroorzaakte ook een kleine piep. Ea, niet fair. Kira kneep haar ogen even tot spleetjes, plaatste haar handen in haar zij en keek hem vervolgens aan. Momenteel wist ze niet of ze het nu goed of slecht moest opvatten. Al ging ze maar voor dat eerste, moest Colin slecht over haar denken dan zou hij niet met haar staan praten right? ‘Die paal kwam uit het niets ja.’ Grijnsde ze speels. Nog altijd kon ze niet vatten hoe ze tegen dat rotding was gelopen, zo veel had ze nu ook weer niet gedronken. Want ze vond van zichzelf dat ze die avond nog heel recht liep, plus ze kon alles herinneren.

Kira knikte droog op zijn opmerking. Tuurlijk, haar over schattige hondje in jongensvorm uit laten. Why not? Een gevoel van veiligheid, en misschien ook een beetje van vreugde schoot door haar heen wanneer zijn vingers zich verstrengelde in die van haar. Moh, stiekem vond ze dit wel echt zo’n moment van uit de films of zo. Een brede grimas sprong op haar gezicht toen hij zijn vraag stelde. ‘Moh tuurlijk niet. Enkel als afleidingsmanoeuvre voor mijn broers. I mean, zodra ze jou bij mij zien lopen vergeten ze vast wel dat ze mij moeten raken.’ Haar stem klonk zo vast, dat het echt leek alsof ze het meende. ‘Nah, ik laat ze je niets doen hoor liefje.’ Dat zou werkelijk te gemeen zijn. Plus, hij had het vast al koud genoeg en dat was ook al haar schuld. Het meisje vestigde haar groene ogen uiteindelijk weer op de weg voor hun. De kans dat ze een van hun zou tegenkomen was tegelijk groot, maar ook best wel klein. Plus, meestal trok ze toch naar dezelfde plekjes en dit was er duidelijk niet een van. Bijna leek ze weer in een droomwereldje te belanden, tot ze wat verder van hen de bekende gelaatstrekken van haar andere broer zag. Vluchtig keek ze rond, iets anders om hun beide te redden dan in de bosjes te duiken was er niet, maar dan ook echt niet. Zo snel ze kon, en voor haar bro zich kon omdraaien duwde ze Colin hard genoeg de bosjes in. Alleen het gene wat ze duidelijk niet door had gehad was dat er een soort van goot ding tussen het beboste deel en het wandelpad zat, het was overwoekerd dus het was niet haar fout. Natuurlijk in alle klunzigheid die ze in zich had, en door het feit dat Colin haar hand nog steeds vast had viel ze met haar volle gewicht tegen hem aan. Of hij dat goot geval wel had gezien wist ze niet, maar mede door haar val tegen hem aan viel Colin letterlijk de bosjes in en belande zij meteen boven op hem. Nog net kon ze haar beide handen langs zijn hoofd plaatsen zodat ze niet met haar kop tegen de zijne botste. Haar groene ogen staarde regelrecht in zijn diepe blauwe ogen. Vanaf dat dat gebeurd was schoot haar hartslag de hoogte in, nog voor ze zichzelf tot halt kon roepen drukte ze haar lippen innig op de zijne. Elke twijfel in haar lichaam die ze meestal wel zou hebben gehad op momenten als dit waren nu niet eens ter sprake gekomen. Nu, waren het enkel zij en haar blonde prins die nog bestonden.

Het was jammer dat hij niet echt iets kon inbrengen tegen haar argumenten. Het was een feit dat hij hoe dan ook nat bleef, wat hij ook probeerde. Hij zou de zon de tijd moeten geven om hem op te drogen en weer warm te maken. En dat kon nog een eindje duren, aangezien Kira zowat haar hele waterpistool op hem leeggeschoten had. En sukkel dat hij was had hij zich omgedraaid, zodat zowel zijn rug als zijn borst en buik doorweekt waren. Goeie actie, Colin. Niet dat zij er spijt van zou hebben. Stiekem was dit allemaal onderdeel van haar evil plan enzo, om zijn aandacht te trekken. Een simpele hallo was blijkbaar te mainstream voor haar. Colin vroeg zich af of hij dat ook zou doen, als hij de persoon was met het waterpistool. Nu mocht ze er op rekenen dat hij wraak zou nemen ooit, maar als hij haar zou zien, zou hij haar niet zomaar gaan beschieten. Daar was hij veel te aardig voor, right? Het was best grappig hoe die onverwachte por in haar zij een kleine piep veroorzaakte. Ah, dat geluid maakte al een deel van zijn dag weer goed. Hij grijnsde licht naar haar en probeerde zo onschuldig mogelijk te kijken. Ze keek hem streng aan, met haar handen in haar zij en haar ogen tot spleetjes geknepen. "Eay, je vroeg er om", Zei hij verontschuldigend. Ze zag er best grappig uit zo, maar hij haalde het niet in zijn hoofd om nu te lachen. Stel je voor dat ze het beledigend opving ofzo.

‘Moh tuurlijk niet. Enkel als afleidingsmanoeuvre voor mijn broers. I mean, zodra ze jou bij mij zien lopen vergeten ze vast wel dat ze mij moeten raken.’ Reageerde ze simpelweg op zijn opmerking. Colin's mond viel zowat open. Ze klonk zo zeker en vastberaden dat hij natuurlijk niet doorhad dat ze een grapje maakte. ‘Nah, ik laat ze je niets doen hoor liefje.’ Gooide ze er achter aan. "Ik.. Jij.. Meuh? Ik bedoel...", Stotterde hij. Hij raakte uit zijn woorden niet door de schok. Veel tijd om zich te herpakken, kreeg hij ook niet. Plots duwde Kira hem ruw naar achteren. Voordat hij tussen de bosjes verdween, leek zijn voet ergens aan te haperen. Aangezien hij Kira's hand nog vast hield, belandden de twee lekker elegant op de grond tussen de struiken. Hij landde nogal hard op zijn rug, en toen hij van de eerste klap bekomen was, keek hij recht in de groene ogen van Kira. Ze had net op tijd weten te voorkomen dat haar hoofd op het zijne zou botsen door haar handen naast zijn hoofd te plaatsen. Colin verdronk letterlijk in haar ogen en er schoot maar 1 gedachte door zijn hoofd. Hij wou haar. Blijkbaar was ze van hetzelfde gedacht, want een tel later voelde hij haar lippen op de zijne. Het was geen voorzichtig contact, maar meteen een diepe, innige kus. Zijn handen gleden naar haar onderrug en sloten zich voorzichtig om haar heen. Zacht beet hij op haar lip en liet toen weer los. Voor hem mocht dit eeuwig doorgaan, al zat hij wel met een enkele vraag. Waarom had ze hem zo hardhandig in de struiken geduwd? Had ze iets gezien wat hij niet had gezien?

Kira stak haar tong kort uit naar hem. Dat porren was dus echt nergens voor nodig, en stiekem zou ze hem daarvoor nog wel gaan terugpakken. Beware Colin! Oh ja, de jongen zou nu stiekem echt wel mogen uitkijken voor haar toorn. Stiekem begon de redhead al aan een heel plan voor hem binnen kort terug te pakken. Natuurlijk weer op een andere manier als nu, maar ze zou haar zin toch lekker krijgen. ‘Je weet dat je die nog terug krijgt, maar dan in een ergere versie.‘ Sprak ze op een uitdagende toon tegen hem. Tgoh, wat was het toch zalig om zo ongestraft tegen Colin te kunnen doen. Misschien was hij wel te bang of zo? Naah, stiekem vond hij dit alles gewoon veel te leuk en stak hij elke keer weer iets uit wat zij dan ooit weer zou terug geven, en zo konden ze door blijven gaan tot in het oneindige. Het was gewoon allemaal om haar weer eens te kunnen zien. Een grote conspiracy theory tegen haar, in elkaar gestoken door de jongen. Iets anders zou het zeker niet zijn, toeval kon ook nog maar dat was te saai om over na te denken. Liever haar theorie dan maar. Want ja, Colin zag er echt zo gevaarlijk uit dat hij zo'n heel ding op poten kon zetten. Stiekem werkte hij gewoon voor een of andere geheime dienst en tja, stalkte hij haar al maanden. Kira’s gezicht was door het gestotter van de jongen even helemaal opgeklaard. Te schattig voor woorden.

In haar hoofd ging alles er heel dromerig aan toe, dit keer niet omdat ze tegen een of andere paal was aan geknald, maar door Colin. De manier waarop zijn armen zich al heel snel rond haar lichaam sloten, de zachte beet op haar lip. Elke aanraking zorgde er voor dat haar lichaam ging tintelen. Het meisje streek zachtjes door zijn haar en glimlachte wat verlegen. Dit had ze weer eens goed gefikst ea. Oké, Kira was normaal niet zo’n verlegen kind maar tja dunno het was gewoon Colin’s schuld. Door hem werd zij verlegen, of werd ze gewoon stiekem helemaal gek. Voor even leek het bijna alsof ze voetstappen hoorde, oh damn, you gotta be kidding? Kira wou van Colin afrollen, maar uiteindelijk leek ze niets meer te horen, dus ze ging er maar vanuit dat het haar inbeelding was. Zachtjes drukte ze nog een kusje op zijn lippen en sloot hierbij natuurlijk haar ogen. Jaja, droomprins. Niets van, dit was haar prins in real life! ‘Hope I didn’t hurt you? I saw my brother and yeah. I rescued you from being shot again.’ Prevelde ze zachtjes tegen zijn lippen. Naja, eigenlijk had ze hem best wel gered van wat meer dan enkel wat water. Maar ja, goed dat moest hij maar niet weten. Hmn, hier wou ze eigenlijk wel voor de rest van de dag blijven liggen samen met hem. Maar tja, ze wist niet bepaald of ze hem pijn had gedaan door die plotse duw.

Het feit dat de grond best hard was, kon Colin momenteel geen pluk schelen. Kira, die nog steeds comfortabel op hem lag, haalde voorzichtig zijn haar door de war. Een zucht schoof over zijn lippen en hij sloot zijn ogen even genietend. Hij ging iets verliggen en trok Kira toen nog iets dichter tegen hem aan. Haar haren kriebelden in zijn nek, maar hij dacht er niet aan om haar los te laten. Straks liep ze weg ofzo. Misschien was dit een of andere vage droom, eentje die meteen afgelopen zou zijn als hij wakker werd. Hij zou er de rest van z'n leven spijt van hebben. Daarom nam hij het risico niet, en hield hij haar stevig vast. Heel even bewoog het meisje zich. Maybe was het als reactie op de voetstappen, die wel redelijk duidelijk hadden geklonken daarnet. Colin deed z'n best om zo ninja mogelijk te zijn. Hij ademde zachtjes en maakte zo weinig mogelijk lawaai. Hij durfde weer normaal te doen vanaf het moment dat ze haar lippen weer op de zijne drukte, ook al was het maar voor een paar seconden. Mweh, meer, please? ‘Hope I didn’t hurt you? I saw my brother and yeah. I rescued you from being shot again.’ Zei ze zacht. Haar warme adem sloeg tegen zijn lippen terwijl ze sprak. Hij opende zijn ogen en glimlachte. "Ik ben Colin, ik kan wel tegen een stootje right", Antwoordde hij zachtjes terug. Hij drukte een kusje op haar voorhoofd. "En hoe dan ook maak jij me weer helemaal warm", Zei hij plagend.

Nadat ze nog enkele minuten waren blijven liggen, duwde hij Kira voorzichtig een stukje van zich af, waarna hij opstond en haar ook recht hielp. Hij grijnsde speels en draaide zich toen om. Hij verdween uit de bosjes, keek even rond, en stak toen zijn hoofd weer naar binnen. Haha, struik met een Colinhoofd. "Het is veilig", Sprak hij zakelijk, waarna hij haar hand pakte en haar de struiken uit trok. Hij keek de voorbij lopende mensen een tikkeltje zenuwachtig aan. Zijn haar lag nogal door de war, en je zag duidelijk dat hij op de grond had gelegen. Whoops. Straks dachten deze mensen helemaal verkeerd over hun bosjesacties. "Eay, wat denk je ervan om mee te gaan naar m'n appartement? Geen broers op oorlogspad en-", Hij keek even rond naar de mensen die langsliepen. "Geen mensen die vreemde dingen denken", Grijnsde hij.

Eigenlijk had ze het ondertussen best wel getroffen met een dude als Colin. En dan te bedenken dat wat er voor nodig was, maar enkel een opdoemende paal was waar zij tegen aan moest knallen. Nog steeds een van de domste acties van de laatste tijd. Haar mondhoeken trokken vrolijk omhoog bij de gedachte daar aan. Dan te bedenken dat hij die avond nog zijn broer had durven op te bellen. Jaja, allemaal maakte het deel uit van zijn complot. Maar als dit dan was waarvoor hij een groot complot had uitgewerkt vond ze het stiekem nog best geweldig ook. Kira maakte dromerig wat kringetjes op zijn borst met haar wijsvinger. Dit zou ze zo een hele dag kunnen volhouden. ‘Kan je tegen een stootje van mijn broers?’ Kira keek hem even afwachtend aan. Niet dat hij dat ooit zou gaan mee maken, way to painful. Haar ogen begonnen meteen te glanzen na zijn volgende woorden. ‘So, ik mag je weer helemaal nat maken nu?’ Dit gesprek ging de totaal verkeerde kant op. But who cares right?

Een kleine wisseling van temperatuur zorgde ervoor dat ze een ijs koude rilling over haar rug voelde lopen. Hm, zo zonder matras vond ze het niet bepaald leuk meer. Toch veerde ze lichtjes overeind toen Colin als een echte heer haar recht hielp. Kort wreef ze over haar armen en wachtte rustig af tot hij weer tevoorschijn zou komen. Stel je voor dat haar broers hem nu plotseling te pakken zouden krijgen. Natuurlijk zou de redhead haar geliefde prins wel meteen gaan redden, en dan zouden ze weg lopen en leefde ze nog lang en gelukkig. Een warrige bos haar kwam weer tevoorschijn en nog voor ze iets kon antwoorden stond ze alweer op de stenen. Vrolijk plukte ze enkele blaadjes uit de blonde lokken van de jongen en veegde wat zand van zijn rug. ‘Stiekem moet je je toch is wassen hoor, kijk hoe vuil je bent!’ Grijnsde ze vrolijk. Stiekem zag de jongen toch wel af met haar. Hoe vaak zou het hem nu ook gebeuren dat hij door een meisje nat werd gespoten, en dan nog eens de bosjes in werd geduwd om natuurlijk zijn leven te redden. Even dwaalde haar groene ogen af naar de grond bij zijn voorstel. Misschien was het nu het moment dat ze zich verstandig moest gaan gedragen en zijn aanbod moest afslaan? Maar wat kon er nu gebeuren, het was Colin, die zou haar niets aan doen. Meteen zette ze de twijfel van zich af en drukte een kus op zijn lippen. Dat moest volstaan als antwoord.