Goodmorning.. uuh afternoon

Met zijn handen vol liep Josh door de straten van L.A met in zijn ene hand een sigaret die hij af en toe naar zijn mond bracht. In zijn andere hand had hij een riem vast, waaraan een jonge mechelaar aan vast zat. Samen liepen ze richting een nog onbekende richting, om weer samen om te draaien en naar zijn appartement te gaan. Elke wandeling probeerde Josh weer nieuwe straatjes te vinden om zo zich een beetje bekend te maken in zijn omgeving. Elke dag maakte Josh een wandeling van minimaal een half uur met Sharp, dit tweemaal per dag. Alleen als het donker waagde Josh zich niet in de afgelegen steegjes, want hoewel hij hier pas een paar weken was wist hij al over de Vampieren. Overdag had je er amper last van maar ’s nachts wou je liever toch niet alleen rond dwalen was hij van mening. Eigenlijk zou de levensstijl van hem wel als vampier door kunnen. Josh was namelijk ’s nachts in de club aan het werken en sliep overdag zijn roes uit. Bij elke hijs die de jongen met blond haar nam genoot zijn lichaam, de nicotine in de sigaret nam zijn lichaam gretig op. Terwijl hij een laatste hijs van het stompje nam volgde zijn ogen even de rook die omhoog dwaalde, vervolgens schoot hij het afdankertje weg. Josh was nu pas 15 minuten van zijn huis af en had eigenlijk al geen idee meer waar hij was. Niet dat dit een probleem was want al die telefoons van tegenwoordig hadden navigatie op hun telefoon, zo ook op zijn iphone 5 . Deze had hij gister van zijn zelf verdiende geld betaald. Dat voelde goed eindelijk eens wat kopen van je eigengeld, voor hij hier heen kwam betaalde zijn ouders alles voor hem. Van kleding tot telefoons. Josh werd uit zijn gedachten gehaald toen Sharp begon te blaffen en een rukje aan de riem gaf, wat was er aan de hand? Zijn nog vrij jongen hond was gefascineerd door een blikje die Josh weg trapte terwijl hij in gedachten was. “Nee jongen, morgen gaan we balletje gooien in het park” vertelde hij zijn hond. Ja, Josh was een van de mensen die tegen zijn hond praatte. Dat kwam misschien ook omdat dit het enigste maatje was die Josh in huis had, en anders was het toch wel erg stil. Na een wir war van straatjes en steegjes kwam de jongen uit op een gezellig uit ziende straat. Bijna elk terassje zat vol met mensen die aan het eten waren, avond eten ja. En josh kwam net zijn bed uit gerold hij had dan ook een zware avond gehad met werk en veel moeten drinken. Eigenlijk had hij best wel zin in een hapje eten want sinds vanochtend 6 uur had hij niks meer gegeten. Vandaar dat hij buiten op een terrasje ging zitten en Sharp af liet gaan. Ergens was Josh wel blij dat hij een dikke vest over zijn tank top aan had want het was nog best wel fris. Een charmante glimlach kwam op zijn gezicht te staan toen een serveerster vroeg of ze hem kon helpen. “Een omelet en kop koffie graag” vroeg hij met een knipoog. Terwijl hij op zijn bestelling wachtte stak Josh nog een sigaret op. Hij had geluk dat er nog een plaatje vrij was op het terras, iedereen leek wel wat te willen eten. Het was hier dan ook wel erg mooi want het lag precies aan het water. De grijze ogen van de blonde gespierde jongen volgde even een moeder eentje met kleintjes, een klein glimlachje kwam op zijn gezicht te staan. Stiekem was Josh wel een dierenvriend.

-flut moet nog ff in Josh komen-
[iedereen welkom]

Josh glimlachte toen de serveerster met een dienblad kwam waarop zijn eten en koffie op stond, “Dankje” bedankte de knul het meisje, waarschijnlijk had ze dit werk als weekendbaantje want ze zag eruit alsof ze nog moest studeren. Maar eigenlijk hoorde Josh ook nog te studeren voor een specialisatie, maar hij was van mening dat hij wel een tussen jaar verdiende. Op de highschool had hij namelijk al erg hard zijn best gedaan, en zin om meteen weer te doen had hij niet. De omelet zag er erg aanlokkend uit, maar nog veel te heet om er zonder je tong aan te verbranden een hap van te nemen. De koffie aan de andere kant kon je wel drinken als je er een paar keer in blies. Josh ogen gleden langs de straat terwijl hij over zijn koffie heet blies. Een kleine grijns kwam over zijn gezicht staan toen er een vrouw in , beleefd gezegd, aparte kleding langs liep. Sommige mensen konden zich gewoon zo raar aankleden, Josh begreep nooit dat ze zich dan niet schaamde. Gelukkig kleedde hij zich goed en hoefde zich nergens voor te schamen vond hij zelf. Nu de koffie minder warm was nam hij er een slok van. De bittere smaak die zich in zijn mond verspreide vond hij echt heerlijk,daar kon hij echt van genieten. De omelet was vast en zeker ook wel veilig om te eten dus voorzichtig nam Josh er een hapje van. Een glimlach kwam op zijn gezicht te staan toen hij er van at, de kok had erg zijn best gedaan om hem lekker te maken. De afweging van peper en zout was goed, en de kleine stukjes knapperige paprika waren heerlijk. Om zijn hap weg te spoelen nam Josh nog een slok van zijn koffie, de suiker en melk lagen nog steeds op het schoteltje. Zwart was hoe je koffie moest drinken vond hij. Weer nam hij een hap van de omelet en net werd hem een vraag gesteld door een meisje, van rond zijn leeftijd gokte hij misschien iets jongers, ze had vrij lange bruine haren en blauwe (ogen). Omdat het onbeleefd was om met je mond vol te praten knikte hij even als direct antwoord. Waarna hij zijn hap doorslikte en haar aan keek met zijn grijze ogen onder zijn blonde haren vandaan. De blonde haren kwamen net boven zijn wenkbrauwen. “Tuurlijk meis, plek zat toch “ zei hij met haar met een charmante glimlach. Even nam hij een slok van zijn koffie om zijn te snel doorgeslikte hap weg te spoelen. Even zocht hij de blik van het meisje op en hielt die even vriendelijk vast, daarna verlegde hij zijn aandacht naar Sharp die op was gestaan om het meisje beter te peilen. “Is het hier altijd zo druk ? “ vroeg hij het nog naamloze meisje na hij Sharp weer af had laten gaan. Hij woonde hij natuurlijk toch pas net, en hoewel hij wel al wist dat het druk was in de clubs, kon hij niet weten of dit nu wekelijks zo was. Wachtend op een antwoord nam hij nog een hap van zijn omelet, het was namelijk zonde om die koud te laten worden. Hij slikte zijn eten door en nam weer een slok koffie. Daarna stak hij zijn hand uit ,toen hij zich realiseerde dat hij zich nog niet had voor gesteld, en beleefd was dat niet echt “Ik ben Josh Harnett” knipoogde hij. Ze hoefde haar naam niet te zeggen als ze zich daar oncomfortabel bij voelde, hij was natuurlijk een wild vreemde. En eigenlijk hoefde Josh deze ook niet te weten want deze stad was zo groot, waarschijnlijk zou hij haar na vandaag toch niet meer zien.

Het perfecte moment om de stad in te gaan ? Was dat wel zo, zelf was hij van mening dat er snachts veel meer te beleven was in de stad. Gezellig in een club wat drinken en met al die dronken mensen maakte je altijd wel wat leuks mee. Natuurlijk waren er ook wel eens gevechten omdat er mensen te diep in het glaasje gekeken hadden, maar deze werden snel weer uit elkaar gehaald door de uitsmijters. Wat viel er overdag nu te beleven in de stad, behalve lekkere ijsjes eten en lekker op het terras rond hangen. Schoppen kon iedereen tegenwoordig toch gewoon via internet doen ? Tenminste dat deed hij meestal, geen gezeur met winkel in en winkel uit te hoeven. Ne lekker lui op de bank hangend wat dingen invullen en binnen enkele dagen had je het binnen. Na hij zich had voorgesteld aan het meisje met bruin haar nam hij een slok koffie. “Ik ben Aysel Sahin” stelde het meisje zich voor. Een vriendelijke glimlach kwam op Josh gezicht te staan, ze had een mooie naam. Zijn ogen volgde haar even toen ze de menu kaart pakte. Nu ze zo geconcentreerd aan het bedeken was wat ze wou nemen kon Josh haar even zonder schaamte bekijken. Ze zag er goed uit. Om zich niet te veel met haar te bemoeien, ze wou immers gewoon een zit plek dat hoeft niet te betekenen dat ze wou praten, nam hij weer een paar happen van zijn omelet. Zijn vermoeidheid begon langzaam weg te trekken doordat er weer voedingstoffen door zijn lichaam gingen stromen. Aysel was echter wel een spontane meid die gewoon een gesprek wou voeren en vroeg of hij hier vandaan kwam. “Ik woon hier nog amper een maand” zei hij met een glimlach. Meteen vroeg hij af of ze hier zelf wel vandaan kwam. Waarschijnlijk wel want ze wist dat het vaak druk was “en jij?” vroeg hij er maar achteraan voor bevestiging. Hij kon het natuurlijk mis hebben en was deze stad gewoon haar vaste vakantie bestemming. Als ze hier een al een tijd woonde of vaker kwam kon ze hem mooi een rondleiding geven. Als ze wou natuurlijk. Hij was het beu om telkens weer te verdwalen. De weg van zijn standaard club kon hij inmiddels wel vinden. Maar hij had geen zin om net als laatst als ze weer eens ergens vreemd waren beland hij nog 2 uur door de stad moest dwalen voor hij thuis kwam. Het moest er eens van komen dat hij ergens zou belanden waar hij liever niet kwam. Wie had dat ooit gedacht toen hij ongeveer 2 jaar geleden cum laude afstudeerde op de universiteit. Van een studje die wel eens in de bibliotheek in slaap is gevallen naar een Party animal die laatst nog op een bankje in het park wakker werd. Zijn ouders zouden hem vermoorden en, als ze dat niet al hadden gedaan i.v.m zijn onverwachte verdwijning, onterven.

** OOH god ik was gewoon helemaal vergeten dat ik hier ook een acc had, en toen kon ik het niet meer vinden. Sorry solly.. **