Feeling hollow.

'Nog maar eentje!' Darren zetten zijn glas met een doffe klap op de bar neer. Ry keek hem bedenkelijk aan, waarbij hij ligt zijn wenkbrauw op trok. 'Al goed dan doe ik het zelf wel' Darren boog over de bar heen, pakte zijn glas zette hem neer en schonk hem vol met het donker rode goedje. Darren had nu al zo'n stuk of 5 glazen op. Het vocht te kort leek hem gek te maken, de drang naar bloed was zo sterk. Ook al was True Blood niet te zuipen, het smaakte niet naar het mensenbloed wat hij gewend. Maar het was een vervanger, en het haalde de meeste dorst weg. Alles beter dan mensen hoeven te vermoorden, daar hielt hij zijn gedachten maar aan vast. Maar als hij zich rot voelde dan deed hij rare dingen. En nu voelde hij zich rot. Hij liet zich weer op de bar kruk zakken. Daar nam hij een slok van zijn glas. 'Wat?' Hij keek nadrukkelijk op Ry, die meteen de keuken in verdween. Het nadeel van de True Blood was, was dat het niet de energie gaf. Hij voelde zich als een lijk, hij had menselijk bloed nodig om weer op te sterken. Zou hij dat niet doen, dan zou hij spoedig dood gaan. Darren wou geen mensen bloed dingen, maar hij moest wel wilde hij overleven. Waar was Dean als je hem nodig had? Darren slaakte een zucht, en streek met zijn hand door zijn haar. Hij was zwak, voelde zich zwak en door de drank werd het allemaal niet veel beter. Het zweet stond op zijn rug, zijn shirt was nat. Ook op zijn voorhoofd was het zweet te zien. Zijn ogen stonden moe, en daaronder zag je duidelijk blauwe kringen. Hij zag er waarschijnlijk niet uit. Darren legde zijn armen op de bar, en liet zijn hoofd er op rusten. Hij wist geen raad, voelde zich rot wou weg maar ook weer niet. Zo bleef hij liggen, uitgeput en ziek. En het ging steeds slechter. Maar Darren was eigenwijs, ging zijn eigen gang en luisterde vooral niet naar andere. Hij kwam langzaam weer overeind, gaapte en dronk weer verder van zijn glas. Hij voelde zich misselijk, en had kokhals neigingen. Hij ging met zijn hand over zijn gezicht, en probeerde helderder te kijken wat niet echt werkte. Shit, wat een rot leven. En hij leefde niet eens. Alles zat gewoon tegen, en het leek er niet op dat het binnekort goed zou komen, als hij niet snel zou gaan drinken. Hij slaakte een zucht, en liet zijn hoofd weer op zijn armen zakken. Zijn rug gebogen leunend op de bar. Het liefst viel hij in een diepe slaap, niet meer wakker wordend. Altijd blijven dromen van een goed leven, als een mens zoals hij ooit nog niet zo lang geleden geweest was. Op de achtergrond hoorde hij de muziek en de mensen, ook wat vampieren. Het verschil was duidelijk te horen tussen beide soorten. Plots hoorde hij iemand naast hem komen zitten, en de vraag of Darren de behoefte of de drang er niet naar had om op te kijken. Hij bleef dan ook liggen zoals hij lag, luisterend naar de muziek.

.Jessica only.

Weer verdiept in die zelfde eindeloze irritante gedachtes, verdiept en onbenullig. Plots werd hij uit zijn gedachtes getrokken door een stem, vriendelijk klinkend door een vrouwelijke stem ’Hey, jij.’ Darren versterkte zijn houding en kwam recht te zitten, naast hem zat een roodharig meisje. Een vriendelijke uitstraling, en net als hem een vampier. Ligt voelde hij medelijden met haar, dat zoiets vriendelijks en moois als haar verandert was in een vampier. Nu dodelijk en een wezen van de nacht. De medelijden verdween toen ze weer sprak, ’ Doe eens alsof je enig leven in je hebt’ Darren moest toch wel lachen, om de nogal sarcastische opmerking. ’Nou je moet weten.. dat ik al dood ben’ Hij grijnsde, ’Maar ik zal me best doen’ Zijn blik vriendelijk, zijn helderblauwe ogen op haar gericht. ’ Eén flesje O-Negatief alsjeblieft’ Darren keek kort naar Ry die haar een flesje TruBlood voorschotelde, hij rook het bloed maar het rook te smerig om zich in te hoeven houden. Meestal dronk hij ook O-negatief, maar echt voorkeur had hij niet. Het liefst dronk hij natuurlijk vers van de pers uit het menselijk lichaam, maar hij had zich voorgenomen dat niet te vaak te doen. Aangezien hij zich niet altijd in kon houden, en vaak een slachtoffer een lijk zou worden. En Darren was absoluut niet het moordlustige type. Maar dan had je ook nog Fang Bangers, hij had er nog nooit van gehoord maar sinds kort had Dean het hem uitgelegd dat Fang Bangers ook een optie waren om aan bloed te komen. Liever niet, want het idee alleen al dat mensen zich vrijwillige aanboden aan vampiers om gedronken te worden maakte hem misselijk. Hij kon het gewoonweg niet begrijpen hoe mensen zoiets konden doen, maar toch was hij ligt dankbaar dat er zulke mensen waren. Darren keek hoe ze dronk, en vervolgens walgde van de smaak. Hij had haar kunnen waarschuwen, maar waarschijnlijk wist ze zelf ook wel dat TruBlood gewoonweg niet te raggen was. ’ Wat is dit spul smerig, zeg. Waarom maken ze niet iets met een betere smaak..’ Darren knikte, maar lachte ook. ’Tja.. als ik dat wist.’ Darren haalde zijn schouders op, waarna hij zijn blik afwende van zijn mede gezelschap. ’Misschien moet ik dan toch maar eens wat anders proberen, jij niet?’ Verkondigde hij, om het gesprek verder te doen lopen.