Nieuw...

Onderwerp: Nieuw... ma aug 06, 2012 2:08 am

Orlando liep met grote stappen over een begroeid pad. Zijn benen gingen als maar vlugger en het dorpje waar hij naar op zoek was kwam inzicht. Hij glimlachte. Zijn pas vertraagde en hij maakte de laatste paar meters af. Hij was hier pas net en hij begon maar meteen met touren. Hij begon bij iets wat hij het fijnst vond, rust. Hij bekeek het dorpje even goed. Vele huizen waren er niet. Het beviel hem wel. Hij klom een schuurtje op om zijn uitzicht te vergroten. Weer glimlachte hij. Dit was iets waarvan hij had gedroomd. Weg van zijn familie, weg van zijn thuis, weg van alles. Hier begon een nieuw leven. Hij liet zich op het schuur dakje ploffen. Het galmde even door het stadje. Niks, Geen reactie echt helemaal niks.
Dit zal zijn favoriete plekje zijn dacht hij. Hij vroeg zich af of er hier überhaupt wel meer mensen zouden zijn. Hij gaapte. Hij keek omhoog. De vele zon branden in zijn gezicht. Hij had er helemaal geen probleem mee. Ook nog een lekker kleurtje krijgen dacht hij. Hij stond op. Hij sprong behendig van het dakje en liep verder. Hij keek achterom. Nog steeds had hij niemand gezien. Was er iets mis? Hij liep nog wat verder. Hij bekeek het dorpje nogmaals. Erg klein dacht hij. Hij kwam voor een huisje te staan. Het was anders dan de andere huizen. Hij liep er even omheen. Geen ingang? Hij keek even verontwaardigd naar het huis. Toen liep hij terug naar het schuurtje. Hij klom weer omhoog. Hij ging liggen en hij keek even voldaan naar de blauwe hemel. "Mijn nieuwe thuis" dacht hij. Hij deed zijn ogen dicht en genoot van de zon. Plots hoorde hij wat. Hij keek op. Was daar iemand?

Onderwerp: Re: Nieuw... ma aug 06, 2012 2:25 am

Hij slenterde over de boerenwegen heen. Weggetjes die bestonden uit zand en stenen, ontstaan door het overmatig vertrappen van de bodem. Een koele wind waaide langs hem heen. Hij wierp een blik naar de hemel. De azuurblauwe lucht, een sprankelende zon en geen wolkje te bekennen. Hij hield ervan als het lekker warm weer was. Kou was niks voor hem en hij verheugde zich ook altijd op die momenten dat hij echt kon gaan genieten van het mooie weer als het koud en nat was buiten. Hij keek even om zich heen. Behalve een paar oude boerderijen was hier weinig te vinden. Er hing hier een harmonieuze sfeer. Vogels die op de achtergrond aan het tjilpen waren en dieren die op hun gemak aan het grazen waren in de weilanden. Iets verderop liep een oudere man bij een oude vervallen boerderij, hij was blijkbaar bezig om een opknap beurt te geven aan zijn woning, wat hij zeker wel nodig had. Het was een soort klein dorp, met maar een paar huisjes met rondom vooral veel weilanden. Hij hield van de stad, maar even terugtrekken in een rustige plek vond hij ook wel eens fijn. Zijn blik viel op een jongen die blijkbaar aan het genieten was van het weer. Hij had zijn ogen gesloten en had zich ergens genesteld. ”Hallo.” Zijn stem klonk wat vragend, misschien had deze jongen totaal geen behoefte aan gezelschap. Maar hij kon het niet laten om iets te zeggen.

Onderwerp: Re: Nieuw... ma aug 06, 2012 2:49 am

Orlando keek op. Een jongen van zijn leeftijd stond beneden aan het schuurtje. Hij knikte. ”Hallo.” zei hij. "Heey, Er zijn dus toch mensen" zei hij lachend. De jongen was ongeveer zijn leeftijd. iets jonger. Hij sprong naar beneden en ging op een half kapotte ton zitten. "Orlando" zei hij kort. Zijn blik gleed even over de weilanden. Het enige wat hij zag waren dieren en planten. Plots hoorde hij iets van links. Een oude man was met gereedschapskisten aan het sjouwen. Hmm niet opgemerkt dacht hij. Hij keek weer naar de jongen.
"Al lang hier?" vroeg hij. Hij bedacht toen dat hij zelf hier nieuw was en vroeg zich af of deze jongen dat ook was. Hij dacht even aan vroeger. Zijn afwezige blik was goed te zien. Zijn familie die hij zo had gehaat. Alles lag nu achter hem. Hij zuchtte. Na een tijd zou hij alles achter zich verlaten en helemaal opnieuw beginnen. Alles vergeten van vroeger. Zijn moeder, vader, oma en opa. Alles gewoon. Hij keek omhoog naar de jongen. De jongen was niet heel groot. Hij was 17/19 schatte hij. Eerder 19. Want anders moest hij hier wonen. Dat zag er niet zo uit. Hij keek weer omlaag. Wachtend op een antwoord.

Onderwerp: Re: Nieuw... ma aug 06, 2012 3:06 am

Hij liep een stukje naar voren om zo meer te zien van de jongen. Hij schatte hem van ongeveer zijn leeftijd, alhoewel hij wel iets ouder leek te zijn. De jongen keek op toen hij opmerkte dat hij vlak bij hem stond. "Heey, Er zijn dus toch mensen," zei hij lachend. Blijkbaar stoorde hij hem niet in zijn rust. Niet dat hij er iets van aan het getrokken als het wel zo zou zijn geweest. De jongen sprong naar beneden en ging op een ton zitten, waar niet zoveel van over was. Hij stelde zich voor als Orlando. Bojan knikte even naar hem. ”Bojan.” Het geluid van een rommelende gereedschapskist klonk wat verderop. Blijkbaar was de oude man nog druk in de weer. "Al lang hier?" vroeg Orlando. Bojan keek even op van de vraag. Hij was hier nog maar net, hoogstens een paar uur. Gevlucht van zijn ouders en zijn familie. Aan zijn ouders die hem van alles verweten en alleen maar aan hun dochter denken die zo goed was in school en had alles voor mekaar. Zijn ouders hadden hem altijd willen stimuleren om goed zijn best te doen op school en later een goede baan te krijgen. Het liefst als dokter, advocaat of iets in de richting. Maar daar had hij zijn interesse totaal niet in. ”Nee. Eerlijk gezegd nog maar net,” antwoordde hij op de vraag. ”Jij dan?” vroeg hij. Nu was hij ook wel benieuwd of hij hier misschien langer was dan hem of dat hij hier ook niet zo lang was.

Onderwerp: Re: Nieuw... ma aug 06, 2012 4:07 am

Orlando zat nog steeds op de ton. Hij keek op toen er een reactie luide. ”Bojan.” had hij gezegd. Orlando glimlachte. "Coole naam" zei hij vriendelijk. hij keek even naar de oude man. Hij zuchtte. Zo zou hij niet oud willen worden. Liever ergens op een onbewoond eiland dat alleen voor hem was. Hij grinnikte even bij de gedachten. ”Nee. Eerlijk gezegd nog maar net,” zei Bojan. Orlando froonsde. Ook nog maar net? ”Jij dan?” vroeg hij. Orlando keek op. "Een uurtje of 10" zei hij terwijl hij nog druk bezig was met het inschatten. Hij knikte. "Waarom ben jij hier naartoe gekomen?" vroeg hij. Zijn reden was duidelijk. Standaard verhaal. Ouders sloegen hem, vervelende school docenten enz. Hij keek naar beneden. Dat zou hij niemand willen aandoen. Nouja, de mensen die hij niet mag misschien. Hij had ooit gevochten op een plein voor school. Hij had de jongen bijna dood geslagen. Hij zuchtte.
Die jongen kon hij daarna in het ziekenhuis opzoeken. Eigenlijk is hij kort na dat incident weg gelopen. Hij heeft niemand vaarwel gezegd. Hij heeft zelfs niet meer omgekeken. Iedereen had hij achter zich gelaten. Zijn ouders lieten hem koud. Hij mocht ze niet en hij zou ze ook nooit mogen. Vieze kinder mishandelaars dacht hij. Orlando keek weer naar de jongen. "Is dit het eerste wat je bezoekt? vroeg hij.

Onderwerp: Re: Nieuw... di aug 07, 2012 12:37 am

Bojan stond tegenover Orlando, die was gaan zitten op een oude ton die tegen een schuurtje aan stond. "Mooie naam," sprak hij vriendelijk. Bojan glimlachte even. "Bedankt. De jouwe mag er ook wel wezen!" De naam Orlando vond hij wel iets hebben. Het lag lekker in de mond, om het maar zo te zeggen. Bojan vond hij maar een rare naam. Ergens snapte hij ook niet dat zijn ouders hem die hadden gegeven. Hij had misschien liever een andere naam gewild, maar hij was er op zich wel tevreden mee. "Een uurtje of 10" vertelde Orlando, nadat hij had gevraagd over hoe lang hij hier al was. Blijkbaar zaten ze ongeveer in hetzelfde schuitje. Orlando was hier ook nog maar net, net zoals hijzelf. Bojan knikte even. "Waarom ben jij hier naartoe gekomen?" vroeg Orlando. Tja, dat hij hier was, was grotendeels de schuld van zijn ouders. Anderzijds had hij hier en daar ook wel zijn aandeel in gehad, maar zijn ouders hadden hem gewoon verwaarloosd. Hij was niet goed genoeg voor het perfecte gezinsplaatje wat zijn ouders altijd wouden hebben. Twee kinderen die allebei een goede opleiding zouden volgen, altijd braaf waren en niet veel uitgingen. Maar zo zat Bojan totaal niet in elkaar. Hij ging liever s'avonds in plaats van saai op de bank te zitten uit met zijn vrienden en dan soms tot het weer licht werd. Hij mocht het nooit, maar negeerde wat zijn ouders zeiden. Daarbij had hij ergens wel het geluk dat ze beiden vrijwel altijd aan het werk waren. Zijn vader was chirurg in het ziekenhuis en zijn moeder was verpleegster. Soms moesten ze op de raarste tijden weg, en dat was altijd wel het voordeel voor hem. "Ruzie met ouders. Ik pas niet in hun perfecte zoon beeld. Het enige wat er voor mij op zat was te vertrekken," antwoordde hij. In tegenstelling tot zijn zusje was hij een soort irritant obstakel voor zijn ouders. Zijn zusje was altijd goed bezig met school, ging niet veel uit en gedroeg zich altijd netjes. Ze dronk niet, rookte niet en gebruikte geen drugs en zat braaf op ballet want dat vond zijn moeder altijd geweldig. "Is dit het eerste wat je bezoekt?" vroeg Orlando. Bojan knikte even. "Eigenlijk wel. Ik ben op dit moment een beetje aan het rondzwerven van hier naar daar," vertelde hij. Hij wilde niet zielig overkomen, want dat was hij totaal niet. Hij hield er wel van om op avontuur te gaan. Ondanks dat hij een groot deel van zijn vrienden had achtergelaten, maar als hij bij hun was komen wonen hadden zijn ouders hem gewoon weer teruggehaald. Hij was benieuwd hoe lang hij dit allemaal kon volhouden. "En jij? Wat doe jij hier?" Nu was hij wel geïnteresseerde in het verhaal van Orlando. Wat deed iemand zoals hem hier in oud boerendorp.