~Tell Me Why.

Al snel zag hij dat het een meisje van ongeveer zijn leeftijd was, waarschijnlijk iets ouder. Zijn blauwe ogen volgde de lijn van haar blik, die niet gericht was op hem maar op Clyde. Kende ze elkaar? Tyson zette een stap naar achter toen het meisje hooghartig langs hem heen kwam lopen. Tssk. Hij kreeg de neiging om haar achterna te lopen en te vragen wat dat te betekenen had, maar het werd nog erger toen hij zag hoe haar hand op de schouder van de jongen terecht kwam. Damn, had hij het ook zo moeten doen? Gewon straight to the point? Nee… zo was hij niet en zo zou hij nooit worden ook.
Even gleed zijn blik naar de grond, waar niks interessants te zien was. Hij werd sad door de manier waarop het meisje het gesprek tussen hem en Clyde had onderbroken.

Hoewel Clyde er niet echt vrolijk uit had gezien -Tyson vast ook niet- deed het meisje toch erg haar best, Tyson draaide zijn hoofd schuin en kon zo vanaf een afstandje te twee in de gaten houden, een kort zeer kort gesprek was bezig toen hij plots opkeek van de actie van Clyde. Alles gebeurde in een soort van roes, alsof er een soort van waas voor zijn ogen zat en alles langs hem heen gleed. Zijn hoofd schoot omhoog bij het horen van zijn naam. Tyson knikte afwezig als wijze van bevestiging. Langzaam begon het tot hem door te dringen van wat er zojuist was gebeurd. En nog langzamer kwam hij weer een beetje bij. Hij voelde de hand van Clyde zachtjes tegen zijn schouder duwen. Zijn hart sloeg een slag over bij de aanraking van de jongen. En rustig werd hij naar buiten geleid.

De koele buitenlucht deed Tyson goed, met situaties zoals die daar net kon hij slecht om gaan, vroeger bij hem thuis liepen die dingen uit de hand. Nu niet, gelukkig. "Gomenasai. Sommige mensen zijn erg vervelend" Zijn blauwe ogen richtten zich op Clyde waar hij een doorbrekende glimlach zag, vanzelf kwam er ook bij Tyson weer een lachje op zijn gezicht te staan. “Zeg dat wel,” Knikte hij instemmend. "Ik breng je wel naar huis, mkay?" Zijn glimlach werd breder bij het voorstel van de jongen. “Lijkt me cool, dan ben ik iniedergeval veilig,” Lachte hij kort. “Volg mij maar oké.”

Na de vele donkere straten die ze door liepen waren ze eindelijk bij het appartement van zijn oom Ray aangekomen, dat het van zijn oom was vertelde hij maar niet. En bovendien was Ray vast met zijn nachtdienst bezig… ofzo. “Hier is het,” Glimlachte Tyson terwijl hij de sleutel uit zijn broekzak viste en de deur open maakte, ze moesten eerst een trap op en een gang door, ze woonden op de 5de verdieping. De jongen keek even naar achter waar Clyde nog steeds braaf achter hem liep. Normaal was Tyson heel goed in gesprekken, maar somehow ging het nu niet zo lekker. Damn, zo maakt hij al helemaal geen indruk. Voor kamer 11 bleef Tyson staan. “Bedankt dat je me wilde brengen.” Het was zeker lief van de jongen dat hij hem veilig naar huis wilde brengen. Waarschijnlijk gewoon omdat hij zich anders schuldig voelde ofzo. Meer kon het niet wezen, hij was niet gay, bleef Tyson zichzelf voorhouden. Toch was het beleefd hem even mee binnen te vragen, gewoon een korte rondleiding ofzo. En dan blijven hangen in de slaapkamer. Niet aan denken Ty grinnikte hij in zijn hoofd."Kom binnen." Glimlachte hij lief maar ook verlegen naar Clyde. Waarna hij de deur open draaide en hem uitnodigend open hield.

~

In de weg naar huis hadden ze eigenlijk niks gezegd, je zou kunnen denken dat dat akward was ofzo. Maar Tyson vond het eerder prettig. Hij wilde nog lang niet dat de Clyde naar huis zou gaan, van zijn part mocht hij eeuwig blijven. Hoewel hij ook best wist dat dat niet kon. Clyde zou eeuwig leven, Tyson niet. En natuurlijk het probleem Clyde = not gay. Tja, dat leek hem nu wel duidelijk, toch? Hij wilde vast gewoon vrienden zijn, ergens deed dat Tyson pijn. Het gevoel dat hij in zijn maag had kwam mede daardoor, mede door zijn gevoelens die hij niet onder controle kreeg. Hij wist hoe vervelend het voor de ander was als er iemand van hetzelfde geslacht op je was en jij was niet gay. Dan… was dat raar ofzo. Een van zijn vriendschappen was zo kapot gegaan. Daarom vond hij het moeilijk om het gelijk toe te geven, hij wilde die mensen niet verliezen.

"Graag gedaan aye" Had Clyde gereageerd op zijn bedankje. Gelukkig had de jongen het niet vervelend gevonden, dat hij was opgezadeld met zo’n jongen als hij. Die hij dan ook nog eens als een klein jongetje naar huis moest brengen. Zijn blauwe ogen leken wel op Clyde’s lichaam geplakt te zijn, de hele avond al had hij bijna elke beweging van de jongen gevolgd. Net als nu, zijn blik gleed met hem mee toen Clyde langs hem heen kwam lopen. Zijn hart leek enkele tellen stil te staan toen de gladde hand van Clyde zijn kaak raakte. Zijn wangen werden rood, opnieuw, nu gleed Clyde’s hand door naar zijn blonde pieken. Waar hij voor de tweede keer deze avond stevig door heen woelde. De jongen liet een kort lachje horen, vanzelf vloog Tyson’s linkermondhoek verder omhoog.

Nadat Clyde naar binnen was gelopen had hij de deur dicht getrokken en op een grendel gezet, niet dat hij de jongen op wilde sluiten, absoluut niet. Gewoon voor de veiligheid, want dat was wel nodig in deze stad. Hij draaide zich om en liep Clyde achterna, zijn hand gleed even over het zwarte keukenblad. Zijn oom had wel stijl, dat was duidelijk. De keuken sloot aan op een soort van woonkamer, alles was heel open en de langwerpige kamer bood genoeg ruimte voor zowel de woonkamer als de keuken. De woonkamer bevatte en zwarte luxe sofa met daar tegenover een grote flatscreen tv. Aan beide zeiden stond een deur open, de linker naar zijn slaapkamer en de rechter naar een klein halletje waaraan de badkamer en zijn ooms kamer waren verbonden.

"Ik kan niet zo heel lang meer blijven. Ik moet nog op jacht en als de zon op komt voor ik thuis ben, ben ik er geweest" Zijn ogen schoten terug naar Clyde, hij wilde nog helemaal niet dat de jongen vertrok. Het voelde te goed om in zijn aanwezigheid te zijn, en de gedachte dat hij al weg was bezorgde hem nog ergere buikpijn. Het was vast ook aan zijn blik te zien, want zijn verlegen maar toch ook ondeugende glimlach was verdwenen en verwisseld voor een sad face. Niet expres natuurlijk, het gebeurde gewoon. Toen schoot hem iets te binnen, vampiers hadden bloed nodig om te overleven. En gelukkig voor Clyde bestond deze Tyson hier voor enkele liters uit bloed. En Clyde had vast niet zo veel nodig, hij zag er nog gezond uit. Lekker zelfs. “Ik heb toch ook bloed?” Tyson kreeg het voor elkaar om een klein glimlachje op te zetten, hij wist niet of het wel zo verstandig was bloed aan te bieden. Maarja, dat was dan pech gehad.
~

Zijn blauwe ogen wende zich even af van de jongen , hij keek naar de tv waar een zwart beeld te zien was. Zijn maag leek wel te ontploffen, ofzo, hij wist dat hij zijn gevoelens te veel getoond had. En dat Clyde hem nu vast zou haten, hij was dom geweest en had zijn bloed aangeboden. Misschien was het dom, en zou Clyde hem helemaal leeg zuigen of hoe hij het dan ook deed, hij zou zo vermoord kunnen worden door de jongen. En hij deed het alleen omdat het zo goed voelde, in de aanwezigheid van Clyde. Daarom kon hij het zich ook niet voorstellen dat de jongen hem echt zou willen vermoorden, dat dit allemaal een spelletje was waarbij hij het speelgoed voor moest stellen. Nee, zo was Clyde niet… toch?

Hij bracht zijn ogen terug naar Clyde die hem onbegrijpelijk aan keek. "Tyson.." Tyson’s wenkbrauwen schoten meters de lucht in, alsof hij elk moment op de vloer kon storten en in huilen uit zou barsten, waarom? Geen idee, door dit alles, de gedachte dat Clyde geen homo of bi of wat dan ook was. Zijn blik werd al iets milder toen hij de rest van de zin hoorde, "Are you sure? I mean.. Ik kan ook gewoon jagen, echt. No big deal." Zijn kleine glimlachje waarbij zijn linkermondhoek een tikkeltje omhoog stond was blijven staan. En terecht, hij wilde het Clyde echt graag aanbieden, het was vast heel vervelend om zo laat in de ochtend –waarbij de zon elk moment je huid en wat dan ook kon verbranden- nog op jacht te gaan naar voedsel. Om het zo maar te noemen. “Ja echt, het mag…” Sprak hij bijna smekend, hij zou zich schuldig voelen als hij Clyde er nu nog op uit moest sturen.

"Je roept maar stop als ik te ver ga" In een oogwenk stond de jongen voor hem, zo dichtbij, zo lekker. Maar waarom zou hij te ver gaan? Wat bedoelde hij daar mee, het deed toch niet super veel pijn ofzo, en hij zou hem toch niet al zijn bloed afpakken, nee toch? Tyson’s hart klopte in zijn keel, hij kreeg het voor elkaar om er een knikje met een glimlachje af te krijgen. “Uhu”, mompelde hij zachtjes. De hand van Clyde rustte op zijn schouder, even sloot Tyson zijn ogen, maar opende ze gauw weer toen hij voelde hoe de jongen zíjn shirt uit trok. Even stokte zijn adem, gelukkig was hij goed getraind en had hij een sixpack. Iniedergeval geen vetrollen of wat dan ook. Zijn wangen kleurde rood toen hij zag hoe Clyde vervolgens zijn lekkere ontblote bovenlijf liet zien. Damn, hoe kon hij daarnet nou zulke lelijke dingen over hem denken. Hij was gewoon de liefste en knapste jongen die hij in tijden was tegen gekomen.

De zachte hand van Clyde gleed omhoog naar zijn hals, Tyson kon het niet helpen maar stieken was hij overloaded door gevoelens. Het voorhoofd van Clyde voelde vertrouwd tegen de zijne, normaal deed hij veel langer om tot hier met een jongen te komen, maar nu vond hij het absoluut niet erg. Zijn blauwe ogen keken omhoog in die van Clyde. Zijn lippen waren zo dichtbij, hij kon ze bijna op de zijne voelen. Tyson moest moeite doen om zijn ademhaling rustig te houden, zijn borstkas ging zachtjes op en neer. "Waar zit of lig jij 't makkelijkst?" Tyson glimlachte en liet zijn linkerhand over Clyde’s rechter glijden. Hij zette een stapje dichterbij waardoor hij met zijn lichaam tegen dat van de jongen voor hem kwam te staan. Niet wetend of het wel een goed plan was kuste hij hem plagerig op zijn neus. Hij draaide zich om terwijl hij nogsteeds Clyde’s rechter arm vast had, de bank was het dichts bij en hij wilde het moment niet verpesten. Met een plof kwam hij op zijn rug met Clyde boven op hem op de bank terecht. Zijn hart maakte overuren, zowieso.

~

Tyson voelde hoe Clyde zich op trok en zo boven hem kwam te hangen. Hij plaatste een hand naast zijn hals. Zijn adem stokte toen hij opnieuw de zachte hand van de jongen over zijn lichaam voelde glijden. Van zijn part mocht dit moment eeuwen duren. Hij kon zijn hart niet onder controle houden, en het bonkte als een bezeten paard in zijn gespierde borstkas. Natuurlijk ontging dat Clyde niet, maar voor deze ene keer vond Tyson het niet erg, "Je hart klopt wel snel ea?" zijn glimlach verbrede “Komt er nog een achter” Grinnikte hij nerveus, hoe zou het voelen? Hij hoopte dat het niet al te veel pijn deed, en dat de wond snel zou genezen. Hij wist dat er een litteken zou blijven, als bewijs. En eigenlijk vond hij dat niet erg, dat zou hem voor altijd aan de jongen doen herinneren. Zowieso deze hele ervaring, de eerste keer dat er een vampier bloed van hem zou drinken, en dan was het ook nog een jongen, een hele bijzondere jongen.

Hij hoopte dat hij de jongen nog zou zien, en vaak ook. De korte tijd die hij met hem samen was geweest waren een van de geweldigste uren van zijn leven. Nog nooit had hij iets zo sterk gevoeld. En de angst die er altijd was geweest, over dat Clyde geen homo was, verdween plots toen hij de zachte lippen van de jongen op de zijne voelde. Zijn lippen waren nog beter dan zijn handen. Natuurlijk. De hand van Clyde rustte nog steeds op zijn borstkas, een aangenaam gevoel wat hem overspoelde met warmte. Al zouden de meeste denken dat vampiers koude wezens waren… ofzo.
Maar no way, deze jongen was daar veel te hot voor. Het gewicht van zijn hand verplaatste zich terug naar boven, ondertussen had Tyson zijn handen al om de heupen van de jongen laten glijden. Hij trok zijn knieën op en plantte zijn voeten stevig in de bank. Zo zou hij niet weg glijden, just in case. De hand van Clyde gleden zacht door zijn blonde haren heen.

Toen Clyde dieper in de kus in ging, deed Tyson met hem mee. Hij wilde niet dat dit op hield, ookal had hij een paar uur geleden echt niet verwacht dat hij deze avond een jongen zou kussen. Hij tilde zijn hoofd een klein stukje mee omhoog, waardoor de kus nog net een miniseconde langer zou duren, toen Clyde zich van hem los maakte. Damn, dat was het toch niet alweer? "Tijd voor actie dan maar?" Tyson liet even zijn glimlachje zien, het werd toch best spannend. Wat als er iets mis ging? Kon dat wel? Hij wist best dat Clyde een beetje haast had, de zon zou over een paar uurtjes, of nog minder, op komen en dan moest hij vast thuis zijn. Ofzo, Tyson wist niks van de vampieren regeltjes, maarja. Die zou hij dan nog maar eens uit moeten zoeken. Hij hoopte echt met heel zijn hart dat hij de jongen nog eens zou zien, en dan nog eens en nog eens. Ga zo maar door. Gewoon oneindig lang, voor altijd. Hij gaf tenslotte een knikje als bevestiging, hij was geen man van vele woorden.

~