Remember, Remember ...

Onderwerp: Remember, Remember ... ma aug 06, 2012 10:45 am

Een briesje zorgde ervoor dat haar rode haren opvlogen en als een vuurzee achter haar aan waaide. In haar ene hand hield ze haar witte gympen vast en de vingers van haar andere hand omklemden de rode strandtas. Gwen hield van de zee en had strand en kwam er zoveel mogelijk naartoe. Het geluid dat de zee maakte als het water over het zand rolde, zorgde ervoor dat ze makkelijk kon nadenken over vanalles en nog wat. Het meisje was van nature een sociaal persoon, maar iedereen had toch wel eens tijd voor zichzelf nodig. Tijd om na te denken over dingen die in het verleden gebeurd waren, of nog moesten gebeuren in de toekomst. Over het verleden dacht ze eigenlijk liever niet te veel na, vooral niet na wat er met Jonas was gebeurd. Dat was gewoon weer eens een typisch voorbeeld dat het leven niet eerlijk was, een voorbeeld dat voor altijd in haar geheugen gegrift zou blijven staan. Jonas was de enige jongen geweest die haar hart echt had gestolen en het wist te behouden. Hij was een ras echte romanticus geweest, iemand die je altijd verstelt deed staan. Hij was grappig, wist wanneer hij wat moest zeggen en luisterde wanneer je het nodig had, totdat hij een oude vrouw wilde helpen die werd bestolen. Niemand had het zien aankomen dat de dief een wapen zou hebben en dat ook zou gebruiken als iemand hem in de weg liep. De kogel was door Jonas' borst gegaan en had zijn long doorboort. Twee minuten had hij nog geleefd vooraleer zijn hart stopte met kloppen en hij met lege ogen naar de hemel keek. Gwen was erbij geweest, had tot de laatste seconden aan de zijde van haar vriend gezeten en zelfs daarna was ze niet bij zijn lichaam weg te slaan.

Een traan rolde over haar wang en snel veegde ze deze weg vooraleer een toevallige voorbijganger haar zou zien huilen. Op dit moment had ze echt geen zin om over de dood van haar vriendje te praten. Het was een jaar geleden gebeurd, maar nog altijd keek ze niet naar jongens om die met haar stonden te flirten. Ze wist dat ze hen kwetste door hen gewoon te negeren, maar ze kon niet anders. Na een tijdje stopte Gwen met lopen en hielt halt bij een grote rots waar ze op ging zitten. Haar bruine ogen waren op het water gericht terwijl ze een paar lokken van haar haren om haar vingers wondt. Voetstappen drongen haar oren binnen, maar ze weigerde om te kijken. Als die persoon een gesprek wilde moest deze maar beginnen, momenteel was ze niet in de moed om zelf het initiatief te nemen.

& Open

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... di aug 07, 2012 12:50 am

Hij had een prima plek bij dit strand gevonden om even uit te rusten. Hij zette zijn rugzak naast zich neer om en haalde er een zak chips uit die hij had meegenomen. Hij had alles tot in de puntjes voorbereid, want hij wilde zo lang mogelijk wegblijven. Hij had al zijn geld van de bankrekening afgehaald, bang dat zijn ouders alles zouden blokkeren en dat als hij ergens zou pinnen dat ze erachter zouden komen waar hij was. Hij had voldoende eten, drinken en kleren meegenomen en de spullen die hij echt nodig had. Onderin zijn tas zat een fotolijstje, met daarin een foto van hem en zijn beste vriend. Hij was er niet meer, zoals wel meer van zijn vrienden er niet meer waren. Hij wist dat hij geluk had gehad. Doodgegaan aan die klote pillen. Bojan zelf had ook meegedaan, tot dat hij zijn vriend Dylan eraan zag vergaan. Ergens mocht hij wel blij zijn dat zijn ouders hem een tijdje vast hadden gehouden in huis, want anders was hij er nu niet meer geweest. Misschien mistten ze hem niet eens. Hij hoopte het maar, want hij mistte hun totaal niet. Hij hield van het vrije leven, en kon zich zelf prima redden. Dat had hij sowieso altijd al moeten doen. De zak met chips was al bijna leeg, alleen de kleine resten ervan waren nog over. Hij borg de zak weer op in zijn tas, terwijl hij een aantal slokken met water nam. In de verte hoorde hij het geluid van harde muziek. Wat verderop was er meer leven op dit strand te vinden. Het was nog vroeg in de avond, maar de muziek was al wel begonnen. Hij pakte zijn tas op en wierp het over zijn schouder heen. Hij vervolgde zijn pad langs het strand. Hij had zijn gympen uitgedaan en zijn broek wat opgekruld en liep aan de rand van de zee. Telkens als hij liep maakte hij voetstappen in het stand die weer verdwenen door de golfen. Een eindje verderop waren er keien. Groot en een prima plek om even op uit te rusten. Dat moest een meisje dat hier langs liep ook gezien hebben. Bojan liep erop af, wat had hij te verliezen. Vlak bij de rots stond hij stil. ”Hey,” sprak hij. Hij zocht naar de blik van het meisje wat er zat.

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... di aug 07, 2012 9:51 am

Een paar meeuwen, die boven de zee vlogen en een voor een naar beneden doken om vis te vangen, trokken haar aandacht. Die dieren waren vrij, konden gaan en staan waar ze wilde terwijl zij in deze oneerlijke wereld gevangen zat. Ergens wou ze dat ze ook kon vliegen, dan zou ze hoog boven de wolken vliegen en nooit meer omkijken naar de mensen die elkaar alleen maar konden kwetsen. Het was spijtig dat er mensen waren die zichzelf beter vonden dan anderen en ervoor zorgden dat mensen uit het leven stapten. Gwen had genoeg van die dingen op het nieuws gehoord en door die vampiers was het alleen maar erger geworden. Ze wilde best geloven dat ze niet allemaal zo arrogant waren als sommigen aangezien ze er nog nooit echt eentje ontmoet had, maar zoals haar familie erover vertelde... Nee, de familie Cooper had het niet zo met vampiers, maar het meisje zelf was van mening dat je eerst iemand moest leren kennen vooraleer je over die persoon mag oordelen. Een lichte zucht kwam over haar lippen terwijl ze een pluk van haar rode haren achter haar oor streek. Het was niet haar natuurlijke kleur, nee, maar ze had het zo een mooie kleur gevonden dat ze het nie had kunnen laten. Een stem zorgde ervoor dat het meisje een stukje opzij keek en automatisch verscheen er een glimlach op haar gezicht toen ze de jongen opmerkte. Misschien was het beter dat ze even met iemand praatte dan zitten te piekeren over vanalles en nog wat. "Hee."Gwen schoof een stukje op zodat er plaats was voor een tweede persoon en liet haar hand twee keer op de plaats naast haar neerkomen. "Kom erbij zitten, veel makkelijker dan daar zo te blijven staan." De vrolijke toon was zoals altijd weer goed in haar stem te horen, liet duidelijk horen dat ze de jongen best wel wilde leren kennen. Dat was een eigenschap die ze best wel geweldig vond aan zichzelf. Als ze wilde kon ze van heel droevig naar heel vrolijk gaan in een paar seconden. Ze vond het gewoon leuk om met andere mensen te praten, niets mis mee, toch? Ach ja, het was haar probleem als sommige mensen iets slechts in zin hadden. "Gwen Cooper, aangenaam."

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... di aug 07, 2012 10:25 am

Hij meisje glimlachte naar hem toen het haar opviel dat hij bij haar was komen te staan. Dat was altijd een goed teken, hij was in ieder geval welkom. Hij glimlachte even snel terug. ”Hee,” groette terug. "Kom erbij zitten, veel makkelijker dan daar zo te blijven staan." Het meisje schoof wat op om ruimte maken voor hem zodat hij erbij kon komen zitten. Bojan grijnsde even en kwam naast haar zitten op de rots zitten. Vanuit daar had je een prima zicht over het strand en de dichtbij gelegen beachclubs die verderop lagen. ”Dankje,” mompelde hij even. Het was al langzaam later op de dag en dat was altijd het moment dat hij eigenlijk de zee het mooist vond. Het was dan wat koeler en niet zo massaal op het strand en dan kon je pas echt genieten in je eentje. "Gwen Cooper, aangenaam." Bojan knikte even. Gwen vond hij wel een leuke naam. Het paste in ieder geval bij haar. Het meisje had opvallend rood haar, met bruine ogen. Hij gokte dat ze ongeveer zo oud was als hij. Het was best wel een mooi meisje in het algemeen. ”Bojan Brooks.” Ergens haatte hij zijn achternaam. Het herinnerde hem aan zijn ouders en alle shit die daarbij hoorde. Zijn voornaam was hij wel tevreden mee. ”Kom je hier vandaan?” vroeg hij. Ergens was hij daar wel geïnteresseerd naar en hij moest sowieso wel een gesprek op gang zetten. Hij hield niet van ongemakkelijke stiltes en minuten lang tegen elkaar zwijgen. Daarbij, wat had hij te verliezen?

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... di aug 07, 2012 11:07 am

Het was eigenlijk de eerste keer dat ze zegmaar alleen was met een jongen sinds Jonas stierf. Dagenlang had ze alleen in haar kamer doorgebracht en daarna alleen met een paar vriendinnen. Naar jongens had ze niet meer omgekeken totdat ze er wat overheen was. Voor haar deed het vooral pijn om koppeltjes hand in hand over straat te zien wandelen en met elkaar zien stoeien. Het deed haar altijd denken aan de leuke dagen die ze met haar vriend had doorgebracht en nu nooit meer echt zou kunnen beleven. Natuurlijk zou ze ooit nog wel eens een relatie beginnen, maar ze zou niet weten wanneer ze er juist klaar voor was. De grijns op het gezicht van de jongen zorgde er automatisch voor dat haar glimlach ook iets breder werd. Ze hield ervan als mensen lachten, ze van die depressieve types moest ze niet in haar buurt hebben. Het was niet makkelijk om haar kwaad te krijgen of van haar stuk te brengen, maar ze kon echt niet lachen met mensen die hun leven beu waren en er maar over bleven zeuren. Iedereen moet blij zijn dat hij mag leven, er zijn mensen die niet eens een paar maanden in leven kunnen blijven. Gwen knikte toen de jongen zich voorstelde als Bojan. Mooi, moest ze hem niet de hele tijd 'de jongen' in haar hoofd noemen. "Ik ben geboren in Italië en op mijn achtste naar Florida verhuist waar ik negen jaar woonde. Om persoonlijke redenen ben ik vorig jaar naar hier verhuist en nu kan ik San Fransisco mijn stad wel noemen denk ik." Nu had ze haar leeftijd ook al gezegd, hij moest maar zijn wat hij ermee deed. Het Italiaanse accent had ze in de tien jaar dat ze hier woonde al kunnen wegwerken, al kwam het wel naar boven als ze net iets teveel gedronken had of gewoon kwaad was. Voordat zoiets gebeurde, wisten mensen nooit dat ze van Italië afkomstig was en niemand was ze slim om ernaar te vragen. Ach ja, als mensen het niet interessant vonden was dat hun probleem. "En jij, woon jij hier al heel je leven of ben je verhuist?"

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... di aug 07, 2012 9:40 pm

Hij keek uit over de zee. Behalve in de verte een bootje was er weinig te zien. Er hingen hier en daar nog een paar mensen rond op het strand. De grote mensen massa van die dag was in ieder geval al weg. Dit had hij niet bij zijn oude woonplaats een strand waar je even tot rust kon komen. Eigenlijk kwam hij nooit buiten de stad, behalve als hij soms naar familie of iets dergelijks moest. In de stad was alles wat hij nodig had, maar nu had hij wel door dat er meer was. Hij had ook altijd in een soort spiraal geleefd van feesten, drank, drugs en noem maar op. Alle andere dingen kwam niet voor in zijn leven. Op zich we chill, maar je gaat er letterlijk aan kapot als je er te lang mee door gaat. En dat heeft hij ook geweten. Zijn vriend Dylan, kapot gegaan aan de pillen en de zooi die hij allemaal innam. Tijd om fatsoenlijk afscheid te nemen was er niet, hij had huisarrest op dat moment en dat is misschien wel zijn redding geweest anders was hij er misschien ook niet meer.

"Ik ben geboren in Italië en op mijn achtste naar Florida verhuist waar ik negen jaar woonde. Om persoonlijke redenen ben ik vorig jaar naar hier verhuist en nu kan ik San Fransisco mijn stad wel noemen denk ik." sprak het meisje. Italië, hij was er nog nooit geweest. Hij was wel eens in Europa geweest, maar dat was ergens in Spanje kon hij zich nog herinneren, maar Italië zou niet veel anders zijn, dacht hij. ”Spreek je dan ook Italiaans?” vroeg hij nieuwsgierig. Het leek hem van wel, als ze op haar achtste weg was gegaan. Ondertussen was er een soort van rekensommetje aan de gang in zijn hoofd. Ze moest nu ongeveer zeventien jaar zijn, zoals ze het vertelde. Ietwat jonger dan dat hij was. "En jij, woon jij hier al heel je leven of ben je verhuist?" vroeg ze. Die vraag had hij kunnen verwachten nadat hij haar erover had gevraagd. Hij lachte even. ”Nee, ik kom hier niet vandaan. Om eerlijk te zijn, ik ben hier voor het eerst. Ik kom vanuit het Noorden,” antwoordde hij. Ze moest eens weten waarom hij hier was. Maar dat vertelde hij er maar niet meteen bij, ze moest er maar zelf naar vragen, mits ze er interesse in had. Hij vond het meteen altijd zo zielig klinken als hij het meteen vertelde.

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... wo aug 08, 2012 10:55 am

Vanuit haar ooghoek bleef Gwen Bojan aankijken terwijl ze wat in haar strandtas rommelde opzoek naar het elastiekje dat ze er een paar uur geleden achteloos had in gegooid. Haar haren die de hele tijd in haar gezicht waaiden, irriteerden haar enorm, dus bond ze ze samen in een hoge staart en maakte haar zodat ze daar al geen last meer van zou hebben. De vraag die hij gesteld had, had ervoor gezorgd dat ze even op haar onderlip beet, maar ze gaf toch gewoon antwoord op zijn vraag. Italië was een geweldig land als je de mensen leerde kennen. Iedereen in haar dorp was altijd vrolijk en begroetten elkaar altijd als ze elkaar tegenkwamen in de straten. Het was dan ook niet echt moeilijk om zelf ook sociaal en goedlachs te worden als je dat in dat uit omringt werd door zo'n mensen. Het meisje had gehuild toen ze Italië moesten verlaten omdat haar moeder een baan in Florida had gevonden en haar vader al ontslagen was. Aan de ene kant had ze het echt vreselijk gevonden, maar aan de andere kant waren er ook voordelen aan geweest. Als ze bijvoorbeeld niet naar Florida verhuist was, had ze Jonas nooit leren kennen. Het gezicht van de blondharige jongen spookte weer voor haar netvlies en even zette ze haar nagels in haar handpalmen. Waarom hadden ze hem van haar weggenomen? Om haar te straffen voor iets of gewoon omdat ze vonden dat ze hem niet verdienden? Bojans vraag zorgde ervoor dat ze zich terug ontspande en met een brede glimlach keek ze hem terug aan. "Naturalmente parlo Italiano, maar hier spreek ik het niet veel aangezien er veel mensen zijn die het niet verstaan." Zo moeilijk was het niet om te verstaan wat ze gezegd had. Als hij een beetje nadacht zou hij het normaal moeten kunnen weten. "Dus dan heb je nog niet eens de helft van de omgeving gezien?" Het enthousiasme was duidelijk in haar stem te horen terwijl ze hem met fonkelende ogen aankeek. "Wil je een rondleiding op het strand... Om te beginnen?" Het zou waarschijnlijk raar klinken, maar sommige delen van het strand waren gewoon magisch. Zo had je bijvoorbeeld iets verderop een paar rotsen die dicht op elkaar stonden en zo een soort grot vormde. Als je goed luisterde kon je een soort echo van de zee horen als je daar zat. Gwen wilde al rechtspringen en hem aan zijn arm meesleuren, maar ze wist helemaal niet of hij op dit uur nog wel een rondleiding wilde. Licht was volgens haar niet echt het probleem aangezien zonsondergang pas over een paar minuten zou zijn en daarna zou de maan op het water staan zodat het licht reflecteerde. Het probleem was dat Bojan misschien moe was of iets dergelijks. Zonder een kick te geven bleef het meisje mooi op haar plaats zitten en keek de jongen afwachtend aan.

Crap

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... do aug 09, 2012 2:35 am

Na zijn vraag bleef het even stil bij Gwen, duidelijk over iets nadacht. Bojan nam de tijd om weer even om zich heen te kijken. Het was al aan het schemeren, en de zon verdween langzaam aan de horizon. Je hoorde het geluid van de opkomende en weer terugtrekkende zee. Nog steeds hoorde je in de verte het denderen van harde muziek vanuit de beachclubs hier vlakbij gelegen. "Naturalmente parlo Italiano, maar hier spreek ik het niet veel aangezien er veel mensen zijn die het niet verstaan." Dat kon hij zich voorstellen. Hij vond de taal zelf wel wat hebben, het klonk vooral lekker. Daarbij vond hij Italiaans eten heerlijk. "Dus dan heb je nog niet eens de helft van de omgeving gezien? Wil je een rondleiding op het strand... Om te beginnen?" Hij glimlachte even en knikte even. Daar had hij wel zin in, daarbij was het nu nog redelijk licht en straks zou het donker worden. "Is goed. Aangezien ik nu nog vrij weinig heb gezien," antwoordde hij met een glimlach. Hij zag het wel zitten om dit strand verder te verkennen. Gwen leek het hier wel goed te kennen en het was altijd handig om een goede gids bij je te hebben. Hij stond op en sprong van de rots af en griste zijn rugzak mee, die hij over zijn schouder heen wierp. "Weet je wat. Als jij mij hier hebt rondgeleid, trakteer ik jou op een drankje." Daar had hij zelf ook wel zin in en hij vond wel dat hij daar ook wel aan toe was. Hij stak even zijn hand behulpzaam uit om Gwen te helpen om van de rots af te komen. Alhoewel ze dat prima wel alleen kon, maar puur uit gewoonte. Ergens was hij misschien toch wel een gentleman, ondanks dat velen dat niet over hem dachten.

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... do aug 09, 2012 8:31 am

Bijna had ze vrolijk in haar handen geklapt toen Bojan zei dat het goed was dat ze hem een rondleiding gaf, maar voordat ze dat kon doen had ze zich weer tot orde geroepen. Soms was ze echt meer een kind van vier in plaats van een meisje van achttien en de mensen die haar kenden zouden dat zonder aarzelen beamen. Gwen schaamde zich voor niet veel dingen, kon makkelijk midden op straat in de plassen springen als het geregend had zonder dat ze zich aantrok van wat de mensen dachten. Als zij plezier had was het allemaal best, toch? "Deal," zei ze lachend toen de jongen zei dat hij haar op een drankje zou trakteren. De avond verliep al heel anders dan dat ze dacht dat hij zou lopen. De meeste mensen die over het strand liepen, waren opweg naar de beachclub en keken niet eens naar haar om als ze hier weer zat te piekeren over vanalles en nog wat. Snel pakte ze haar strandtas vast en pakte Bojans uitgestoken hand om van de rots af te kunnen. Met een grijns op haar gezicht spande ze de spieren in haar benen aan en sprong van de rots af. Doordat ze net iets te enthousiast was geweest, lande ze iets verder dan haar bedoeling was geweest en kwam zo wel heel dicht bij Bojan terecht? Haar neus raakte zijn kin bijna en meteen kleurden haar wangen vuurrood. "Sorry, iets verder gesprongen dan ik dacht," mompelde ze zachtjes voordat ze zich omdraaide en de jongen aan zijn hand meetrok. Bij de groep rotsen die dicht op elkaar stonden, hield ze halt en grijnzend keek ze hem aan, het voorval van daarnet helemaal vergeten. "Als je goed luistert, kan je de zee in het midden twee keer zo hard horen ruisen. Waarschijnlijk ligt het aan de manier waarop de stenen geplaatst zijn." Na die uitleg trok hij haar mee en wurmde zich tussen een spleet die net groot genoeg was om samen met haar nog een halve Gwen door te laten. Bojan zag er niet dik uit, dus normaal moest hij er ook wel door kunnen. "Deze plek heb ik een paar maanden geleden gevonden toen ik even een moment voor mezelf nodig had," melde ze trots terwijl ze haar ogen sloot en luisterde naar de geluiden die er binnendrongen.

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... vr aug 10, 2012 12:36 am

Ook Gwen leek het een goed plan te vinden om daarna even wat samen te gaan drinken. ”Deal,” sprak ze lachend. Het was een goed moment om haar misschien wat beter te leren kennen, want het was zeker een leuk meisje. Ze had iets aparts, maar wel iets leuks aparts, wat niet veel meisjes hadden. Ze nam zijn hand aan en sprong van de rots af. Iets te ver want ze sprong bijna tegen hem aan. Hij glimlachte even toen ze zo dichtbij stond. "Sorry, iets verder gesprongen dan ik dacht," mompelde ze zachtjes. ”Geeft niet,” sprak hij snel. Want voordat hij wist werd hij meegetrokken door haar. Richting een aantal rotsen die bij het strand lagen. Gwen hield halt en keek hem aan. "Als je goed luistert, kan je de zee in het midden twee keer zo hard horen ruisen. Waarschijnlijk ligt het aan de manier waarop de stenen geplaatst zijn." Hij liet zijn blik vallen op de opening van de soort van grot. Het was een smalle spleet, maar net groot genoeg om je erdoor te wurmen. Hij was gelukkig niet zo heel erg breed, dus moest het lukken. Gwen trok hem mee richting de ingang. Ze wurmden zich door de spleet. “Deze plek heb ik een paar maanden geleden gevonden toen ik even een moment voor mezelf nodig had," sprak ze met een trotse stem. Bojan glimlachte even naar haar en sloot zijn ogen, om zo het geluid waar ze het over had beter te kunnen horen. Hij hoorde het geluid van de zee, en ergens was het erg rustgevend om te horen. Je zou er bij wijze van spreken zo bij in slaap kunnen vallen. ”Ik hoor het,” mompelde hij, terwijl hij zijn ogen weer open deed. Veel verder kon je niet naar binnen. De grot hield namelijk na een paar meter op en werd smaller. Eigenlijk was het meer een soort van inham.

Onderwerp: Re: Remember, Remember ... vr aug 10, 2012 4:51 am

Het was best grappig om te zien hoe sommige mensen verbaasd reageerden omdat ze hen zonder veel moeite ergens geen kon sleuren, hoeveel kracht er eigenlijk wel niet in dat kleine lichaam zat. Meestal had ze het verrassingseffect wel aan haar kant, maar toch. Bojans reactie had ze niet kunnen zien aangezien ze zich al van hem weggedraaid had toen ze begon te trekken. Heel veel kon het haar niet schelen hoe hij gereageerd had, zolang hij maar meeging. Toen ze zich in de grot bevond, hield ze haar adem in, bang dat het moment voorbij zou zijn als ze een geluid zou maken hoe minuscuul ook. Warm glimlachte ze naar de jongen toen hij zijn ogen terug open had, pakte zijn hand terug vast en trok hem alweer mee naar buiten. Straks ging de zon onder en ze moesten daarvoor zeker bij dat ene verlaten hutje zien te komen. Het was makkelijk om op het dak van het gebouw te klimmen en van daaruit had je echt een geweldig zicht op de zee en de zon. Misschien dat we op een dag terug kwam met haar tekenblok en potloden zodat ze het na kon tekenen. Het was haar droom om later beroemd te worden met haar tekeningen, maar dan moest ze er eerst voor zorgen dat ze haar school afmaakte. Terwijl ze over het strand liepen, bukte Gwen zich soms om een paar schelpen op te rapen en stopte deze in haar strandtas. Haar moeder had een hele collectie van schelpen en het meisje helpte haar graag met uitbreiden. Ergens in huis hadden ze een glazen kast vol met die dingen, allemaal mooi uitgestald en elke week afgestoft. "Ze zijn voor mijn moeder, die verzamelt schelpen," besloot ze na een tijdje toch maar als uitleg te geven. Anders zou Bojan haar misschien raar vinden omdat ze om de haverklap stopte om een schelp op te rapen. Vrolijk liet Gwen haar hand heen en weer zwieren waardoor die van de jongen automatisch meeging in die beweging aangezien ze zijn hand nog altijd vast had. "San Fransisco is best een mooie stad, maar je kan hem nog betoverend maken als je de beste plekjes weet zijn." Het was dat ze niet zoveel naar de clubs ging die her en der in de stad te vinden waren, anders had ze deze plaatsen op het strand waarschijnlijk nooit gevonden. Toen de contouren van het hutje in zicht kwamen, werd de glimlach op haar gezicht breder en spontaan begon ze wat sneller te lopen. "Als je hier op het dak klimt heb je echt een geweldig zicht op de zonsondergang. Vanop het strand ziet het er natuurlijk ook mooi uit, maar je kan het beter zien als je wat hoger zit." Dat was een theorie die ze jaren geleden gemaakt had, toen ze nog in Italië woonde. Ongeduldig duwde ze Bojan wat naar voren als teken dat hij er eerst op moest klimmen.