Sweetie, if your going to be two-faced, at least make one of them pretty.

"C'mon bro.. Doe eens wat je best joh?" Brandon stond Andrew een tijdje aan te gapen, draaide zijn hoofd wat schever en haalde uiteindelijk verslagen zijn schouders op. Andrew stond maar wat klunzig rond te lopen terwijl Brandon in no time tien ballen had gescoord. En aangezien dat normaal altijd omgekeerd was rinkelde er wel een belletje in z'n vriend's hoofd. "Andie, zet je neer en vertel." Hij nam Andrew bij de schouders en liet hem op een bankje zitten.
"Ach joh, ik hoef geen medelijden van jou." Andrew richtte zijn blik op Brandon die enkel zijn hoofd wat schever kantelde en zijn ogen nog dieper in de zijne boorde. "Oké, al goed, al goed.." Andrew nam een hele hoop lucht en liet het als wolkjes uit zijn mond glippen. "Het is gewoon een meisje .. Ze heeft m'n hoofd helemaal zot gemaakt maar toch wil ze niets van me weten. Like, welke meisjes vinden het nu leuk om met een jongen's hoofd te spelen?" Andrew legde zijn ellebogen op zijn knieën en liet er zijn hoofd op rusten. "Het lijkt wel of ze een spelletje met me speeld. Het ene moment laat ze blijken dat ze me leuk vind, het andere moment lijkt ze me net dood te willen." Andrew gooide zijn armen gefrustreerd de lucht in en schudde uiteindelijk zijn met zweet bedekte haren.
Brandon stond hem de hele tijd aandachtig aan te kijken, knikte een drietal keren en haalde uiteindelijk luchtig zijn schouders op. "Dús, wat gaan we d'raan doen?" Op zijn gezicht tekende er een brede grijns en meteen sprong Andrew recht, zijn hoofd wild van 'nee' schuddend. "Nâh-ah, dat doen we geen twee keren!" Andrew stond al over het veld te rennen en bleef maar van 'nee' roepen. Brandon daarentegen klapte in zijn handen en bleef droogjes staan. "De laatste keer dat wij nog eens hebben geskatet zaten er overal leuke meisjes. En geloof me, ze konden hun ogen niet van je afhouden!" Brandon stond Andrew maar veelbelovend aan te kijken waarop hij alleen maar kort zuchtte. "Ja, zeker toen ik op m'n bek was gegaan in het midden van dat skatepark!" Andrew was de vernedering duidelijk nog niet te boven en liet dat ook merken door zijn hoofd want naar beneden te doen zakken. "Wél, waar wachten we dan nog op?" Brandon's ogen schoten vuur en zijn lichaam stond al klaar om weg te springen. "Ik zou niet weten waarop we nu, om acht uur 's avonds, op zouden moeten wachten." Op Andrew's gezicht stond een eigenwijze grijns en kort haalde hij een wenkbrauw op. "Loser." Brandon gaf Andrew een ruwe duw tegen z'n schouders en spoorde hem aan door nog eens een trap tegen z'n achterwerk te geven. Yeah right, jongens ..
"Ik ga je nog vermoorden.." Andrew kwam met zijn blauwe short en wijd wit schirt het skatepark op en hield een zwart skateboard onder z'n arm vast. "Geloof me liefje, je gaat me nog bedanken." Brandon liet een uitdagende lach horen en Andrew stond alleen maar droogjes naar zijn board te gapen. Oké, misschien was het maar best om erin te geloven en er het beste van te maken. Tenslotte was Andrew helemaal niet slecht, kon hij echt wel goed skateboarden maar had hij een of andere fobie om zich belachelijk te maken. Ach ja, het leek erop dat hij zich erover had gezet en een soort 'who cares'-attitude opzette. Maar best ook, want er was echt wel veel vrouwelijk volk en Andrew stond daarom ook direct in de spotlights.
Losjes stapte hij op zijn board, begon wat snelheid te halen en ging -als een testje- op de halfpipe af waar hij een halve draai maakte. Zonder veel problemen ging hij de halfpipe af en prees zichzelf gelukkig dat hij het nog niet verleerd was. Een meisje aan de kant van de bankjes stond al een tijdje naar hem te kijken en telkens Andrew terugkeek wendde ze haar blik af waardoor hij er alleen maar verward door werd. Het was sowieso geen mis meisje en het leek wel dat Andrew zijn focus wat aan het verliezen was. Gelukkig was hij slim genoeg om zich op zijn skateboard te richten en nog wat tricks uit te halen. Hij was hier met zijn vriend en misschien was het wel best om dat zou te houden. Meisjes zochten alleen maar voor problemen.
Na een kwartiertje skaten stond Brandon grijnzend naast hem, gaf hij een klopje op Andrew's schouder en leek hij blij te zijn. "Je deed het aardig! Je skills ben je alleszins toch niet kwijt!" Brandon lachte, wierp een blik op het meisje op de bankjes waar ook Andrew soms eens naar stond te kijken. "Ga naar d'r toe! Leer haar kennen! Ik red me wel alleen!" Brandon gaf Andrew een duwtje tegen zijn rug maar Andrew verzette geen stap. "Nee, ik ga echt niet naar haar toe want dan laat ik jou alleen en dan verpest ik onze 'avond'." En terwijl Brandon en Andrew een tegenstrijdige woordenwisseling hielden hoorde Andrew opeens een paar stappen achter hem. Half geschrokken draaide Andrew zijn lichaam een kwartslag en keek hij récht in de ogen van het meisje. Damnn.. Nu pas zag hij hoe mooi ze was.

-xOpen.

Volgens haar twee vriendinnen, Katelynn en Charissa, hingen de leukste jongens rond het skatepark. Het waren écht haar types, hadden ze haar verzekerd, dus moest ze meekomen. Shay wist wel wat voor types rondhingen rond het skatepark en de skaters zelf waren niet mis inderdaad, maar het ging haar meer om de andere mensen die daar rondhingen. Luidruchtige types, types die niet bang waren om wat seksistisch of respectloos naar een meisje zoals Shay te roepen, en daar hield ze helemaal niet van. Ze was namelijk niet iemand die snel haar mond open trok, dus zich verweren kon ze niet tegen die types. Gelukkig had ze twee vriendinnen bij zich die niets anders kunnen dan hun mond opentrekken, omdat ze niet de knapsten waren en wel eens wat opmerkingen naar hun hoofd geslingerd kregen. 'Niet te laat naar huis he?' had Shay nog gezegd, uit angst een vampier tegen het lijf te lopen, maar haar vriendinnen waren ervan overtuigd dat ze veilig waren voor de vampiers.
Dus nu zat ze er. Bij het skatepark, op een bankje, met haar twee vriendinnen naast zich om toch nog een gevoel van veiligheid te krijgen. Ze had rechts van haar al een groep jongens gezien die er niet al te betrouwbaar uit zagen, maar ze probeerde zich te focussen op een jongen die aan het skaten was. Hij was pretty damn cute.. En hij keek ook een aantal keer haar kant op, maar het was haar verlegenheid die haar dan dwong om weg te kijken en zijn blik niet te lang vast te houden. Haar vriendinnen merkten ook op dat ze een jongen op het oog had, en moedigden haar aan om naar hem toe te gaan. Shay, die ervan overtuigd was dat hij haar nooit zou zien zitten, probeerde een vernedering te voorkomen. Maar haar vriendinnen bleven aandringen en haalden haar uiteindelijk over door te zeggen dat als ze niet op hem af liep, ze alleen naar huis moest lopen vanavond. En als er iets was dat ze niet leuk vond, dan was het wel alleen over straat lopen in de nacht. Dus stond ze op, een beetje onwillig omdat haar verlegenheid weer eens opspeelde, en liep ze met zoveel zelfvertrouwen als ze maar kon verzamelen in de korte tijd, op de jongen af. Hij stond met zijn rug naar haar toe, dus overwoog ze zich om te draaien en weer weg te lopen. Maar net toen ze zich weer om wilde draaien, draaide hij zich naar haar toe. Haar ogen werden groter en keken naar de jongen, terwijl haar lippen zich lichtjes openden. Daarna wendde ze haar blik af, en beet ze op haar lip. Sukkel, zeg wat! sprak ze zichzelf moed in, waarna ze haar blauwgrijze ogen opnieuw op de jongen richtte. "Je.. kan goed skaten." zei ze, haar handen in de zakken van haar vest stekend omdat ze te erg begonnen te trillen. Een mooie glimlach speelde rond haar lippen terwijl ze op antwoord van de jongen wachtte, hopend dat hij zich niet om zou draaien en weg zou lopen.

Andrew stond een tijdje naar zijn jumpers te kijken, wist maar niets te zeggen en hoopte stiekem dat het meisje de stilte zou verbreken. En net toen ze haar lippen ietwat opende keek hij haar hoopvol aan, verlaagde zijn hoofd een tikkeltje en bleef haar met zijn blauwe kijkers aankijken. 'Ja?' Leken zijn ogen te zeggen, haar verwachtingsvol aanstarend. Toen ze een zin over haar tong liet rollen liet hij een vriendelijke glimlach op zijn gezicht verschijnen. "Oh.." Andrew krabde aan zijn achterhoofd, lachte een keertje zachtjes en hoopte dat ze dat écht meende en het niet uit medelijden zei. "Dankje", maakte Andrew zijn korte zin af. Met zijn handen onwennig in zijn zakken bleef hij haar in het oog houden kon hij het niet laten soms eens zijn ogen over haar lichaam te laten gaan. Oké, lelijk was ze zeker niet en ergens voelde hij zich geneigd haar een compliment te geven.
"Jij.." Andrew beet op zijn onderlip, vroeg zich af waarom hij opeens zo verlegen was en sloeg zijn ogen ten hemel. "Jij bent zeker niet mis", liet hij er snel uitfloepen en wendde zijn blik vertwijfeld naar de grond. "Ik bedoel.. Ja.. Je ziet er goed uit." Bij dat laatste liet hij een voorzichtige grijns op zijn gezicht rusten en hoopte Andrew stiekem dat ze hem niet stom ging vinden. Tenslotte stond hij hier als een klungel met zijn board naast hem en zijn ogen vertwijfeld op het meisje gericht. "Ik ben Andrew, aangenaam!" Op een of andere manier kreeg ie zijn vertrouwen terug en stak hij zijn hand al lachend naar haar uit. Brandon -die al een tijdje stond te luisteren- stak zijn duim goedkeurend op en gaf een tikje op Andrew's schouder. "Ik laat jullie dan maar, veel plezier vanavond jullie twee." Brandon zond hen twee een knipoog en ging al schaterlachend verder. "Brandon kan ook zo subtiel zijn.." Hij liet zijn hoofd wat hangen en schudde uiteindelijk zijn haren naar één kant. "Kun jij skaten?" Andrew lachte, wist niet echt waar hij anders over moest beginnen en haalde liefjes zijn schouders op. "Anders wil ik je best een cursus geven, met alle plezier zelfs." Een brede grijns sierde zijn gelaat en opeens kreeg hij wel zin in deze avond. Of dit meisje hem zou willen vergezellen wist hij niet maar Andrew kon het er maar op wagen. Hij wist hier ook een leuke bar zijn waar je zicht had op het meer en het maanlicht altijd zo'n leuke sfeer gaf. Maar daar liep Andrew natuurlijk weer wat voor op de avond en kon hij eigenlijk nu alleen maar hopen dat het meisje zin had om wat uren met hem te spenderen. Want natuurlijk waren niet alle meisjes zo gemakkelijk en konden ze best hun eigen karakter laten zien.
"Kom, neem m'n hand." Andrew stak uitnodigend een hand uit, hield haar goed vast terwijl hij haar kalmpjes bij haar middel vastpakte om haar daarna op zijn skateboard te plaatsen. "Neem me gewoon goed vast en dan je evenwicht proberen houden." Andrew lachte, wist niet hoe dit zou uitdraaien maar hij zag er alleszins de lol nog wel van in. Hopelijk zou dit meisje wel in zijn voor wat skateboarden, want daar kon je soms nog wel eens de slappe lach van krijgen. Zeker wanneer je opeens valt en de andere mee gevloerd word. Ja, laten we hopen dat dit nu niet zou gebeuren. Want dat zou wel redelijk gênant zijn.