Make my day // Open

Dat was nou echt iets waar ze nu naar snakte, een heerlijk en verkoelend ijsje. Ze haaste zich naar de Italiaanse ijssalon die hier op 17th street was. Ze stapte een kleine maar sfeervolle ruimte binnen, waar op de achtergrond deunen van een populair zomerliedje was te horen. Het was snikheet vandaag en het was dan ook niet verwonderlijk dat er meer mensen het idee hadden om nu een ijsje te gaan halen. Er stonden redelijk wat mensen te wachten op een bestelling. Buiten was het misschien wel 36 graden of meer, hier binnen was het daarintegen lekker koel door de airco die draaide. Ondanks dat zag ze de klamme gezichten en de gekleurde wangen van de mensen die hier werkten, die extra hun best deden om iedereen zo snel mogelijk te voorzien voor wat ijs. Gelukkig duurde het niet extreem lang voordat ze aan de beurt was. ”Doe maar één bolletje kersen en speculaas,” antwoordde ze nadat iemand haar had gevraagd wat ze wilde. Kers was haar lievelingssmaak als het om ijs ging. Daarnaast bestelde ze altijd iets waarvan ze eigenlijk niet echt wist hoe het smaakte, gewoon om eens uit te proberen.

Tevreden liep ze met het hoorntje de zaak uit. Ondanks de hitte zagen mensen geen reden om hier niet massaal over de straten heen te lopen. Ze zette haar zonnebril weer op zodra ze buiten stond en zocht naar een bankje waar ze even kon gaan zitten. Er zat nog iemand op het bankje, maar daar bestede ze momenteel niet zoveel aandacht aan. Ze moest eerst haar portomonee weer in haar tas zien te wurmen, wat nogal een gedoe was. Haar rits was stroef geworden en met één hand haar tas openmaken en weer dichtdoen was niet altijd erg makkelijk. Maar toen dat ook weer gelukt was kon ze eindelijk genieten van haar ijsje. Ze keek even snel naast zich. ”Hee,” groette ze even, om maar een gesprek aan te knopen.

In de schaduw hier was het prima uit te houden buiten. Soms waaide een koel briesje langs haar heen die weer wat voor verkoeling zorgde. Haar blik viel op de jongen die naast haar zat. Hij zat wat onderuit en leek te genieten van zijn plekje die hij had gevonden hier in de schaduw. Toen het hem opviel dat er iemand naast hem was komen zitten ging hij wat rechter zitten en richtte zich op haar. "Hallo," groette hij terug. Aysel knikte even vriendelijk naar hem, terwijl ze glimlachte. Echt enthousiast leek de jongen niet te zijn van haar gezelschap. Hij richtte zich vrijwel meteen weer op zijn ding. Ondanks dat hij blijkbaar niet veel zin had in een gesprek hield Aysel zich niet afzijdig. "Warm hé," merkte ze op, terwijl ze een blik op hem wierp. Hij had donker halflang haar en ze gokte dat hij ongeveer net zo oud was als zij was. Hij had zijn eigen stijl, en dat waardeerde ze wel. Ondertussen was ze bezig met haar ijsje, want die smolt als een gek.